حکم اعدام برای توماج صالحی، ِاعلام رسمی و آشکار همان احکامِ پنهانِ قتل‌های حکومتی توسط حکومت جمهوری اسلامی است. قتل‌هایی که تا کنون و به انواع مختلف از سوی این رژیم انجام گرفته است. هربار صدایی در دفاع از آزادی و عدالت اجتماعی از میان مردم برمی‌خیزد، حکومت برای خاموش کردن آن، طناب‌های دار و تفنگ‌هایش را برای شلیک کردن به طرف آن آماده می‌کند. توماج صالحی را سال پیش بعد از ماهها شکنجه جسمی و روحی آزاد کردند. توماج چه کرده بود که باید زندانی و شکنجه می‌شد؟ او برای مردمی که دوست داشت و بارها از این دوست داشتن‌اش سخن گفته بود، آواز خوانده بود. در ترانه‌هایی که می‌خواند صدای اعتراض آنان و دادخواهی‌شان بود. او در ترانه‌هایی که می‌خواند، از بیم و امید، رنج و آرزوهای نسلی می‌گفت که همه راههای شادی و زندگی را به روی شان بسته‌اند. وقتی هم برای مدتی کوتاه آزاد شد از همین‌ها گفت، از شکنجه‌هایی که در زمان بازداشتش بر او رفته بود. این‌ها را گفت که هم از عشقش به مردم بگوید و هم مردم بدانند در پس دیوارهای زندان جمهوری اسلامی چه می‌گذرد. این قاضیِ مرگ که برای بیان این حقیقتِ روشن از سوی هنرمند جوانی که ظالمانه حبس و شکنجه شده، حکم اعدام صادر می‌کند، یکی از همان قاضیانی است که در مسندهای دیگر نشسته‌اند و فرمان به قتل‌های حکومتی می‌دهند. ژینا را آن طور به قتل می‌رسانند و صدها جوان و نوجوان دیگر را پنهان و آشکارا در جنبش زن، زندگی، آزادی به گونه‌ای دیگر. اکنون در وطن و از هرجای این جهان در دفاع از توماج و در محکومیت این حکم بی‌شرمانه، صدای اعتراض برخاسته است. در هرجا که هستیم با پیوستن به این صدا و در دفاع از توماج، خواهان آزادی او و همه زندانیان سیاسی و عقیدتی باشیم که تنها به خاطر عقیده و دفاع شان از آزادی در شکنجه‌گاههای این رژیم سفاک بسر می‌برند. نگذاریم صدای توماج را خاموش کنند.
۲۶ آوریل ۲۰۲۴