به سالروز قتل حکومتی “ژینا” نزدیک میشویم. قتلی که سرآغاز جنبشی بود فراگیر با نام “زن ،زندگی،آزادی”،که پایه های حکومت ولایی را به لرزه درآورد و سران حکومت را به هراس انداخت.
جنبشی که بنا به گزارشات سازمانهای حقوق بشری،حداقل منجر به کشته شدن 537 نفر،صد ها زخمی و نزدیک به بیست هزار زندانی و اعدام ده ها جوان معترض گردید.
ما در شرایطی به استقبال بزرگداشت سالروز قتل مهسا (ژینا) میرویم که بحران های اجتماعی،اقتصادی و سیاسی انباشته تر شده است. شکاف بین مردم و حاکمیت عمیق تر گشته و ریزش در بدنهء حاکمیت و طرفداران نظام تسریع پیدا کرده است.ما در شرایطی در آستانهء سالروز قتل مهسا قرار داریم که فشار بر جامعهء مدنی، دانشجویان و بالاخص خانواده ی جان باختگان اعتراضات افزایش یافته است.
حکومت بجای پاسخگویی به مطالبات بحق مردم همچنان بر سیاست سرکوب وحشیانه اصرار میورزد. اغلب نهاد هایی که سر منشاء تغییرات اند را نابود و زمینه های لازم برای تغییرات دمکراتیک به نفع مردم را از بین برده است. هیچ نشانه ایی هم از عقب نشینی و تن دادن به مطالبات مردم معترض در این حکومت وجود ندارد. خامنه ای و سردارانش تنها راه بقاءنظام را تنها و تنها در سرکوب و خشونت وحشیانه ء مردم مطالبه گر می بینند.
حکومت توانایی پاسخگویی به نیازهای جامعه را ندارد و براین اساس با سرکوب و هراس افکنی سعی در مهار این نارضایتی ها دارد. با انباشت نارضایتی ها و گسترش جنبش آزادیخواهانه و عدالت جویانه توان سرکوب حکومت نیز محدود تر خواهد شد. هرچقدر که عرصه سرکوب گسترش یابد، هزینه های سرکوبگران نیز بالاتر می‌رود و نیروهای سرکوب دچار تردید میشوند. حکومت نیز اجبارا به سیاست خالص سازی بیشتر روی می آورد. دایره قدرت حکومتی تنگ تر میشود. آنهایی که در میانه قدرت قرار می‌گیرند نه عقلانیت و نه توان کارآمدی دارند و نه حتی باورمند به ایدئولوژی حکومت نیز هستند. آنها اندک کسان هستند که فقط برای بهره برداری بیشتر از قدرت و ثروت و لذت های حاصل از آن می اندیشند.
با ساختار کنونی این نظام ، احتمال برگزاری انتخاباتی آزاد ودمکراتیک برای “گذاری مسالمت آمیز” به یک جمهوری سکولار و دمکراتیک ، از بین رفته است.هیچ چشم انداز روشنی را هم نمیتوان برای توسعه سیاسی ، اجتماعی و اقتصادی کشور ترسیم نمود. ساختارهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و علمی در کشور بهم ریخته است و بالطبع ساختار سیاسی حاکم نیز نمی‌تواند با تکیه بر این ساختارهای معیوب به حیات خود ادامه دهد.
تنها راه برون رفت از بحران های فاجعه بار اقتصادی ،اجتماعی ،سیاسی و فرهنگی رهایی مردم از این نظام نکبت ،تحت رهبری خامنه ای میباشد.
نمیتوان بالقطع چگونگی برآمد جنبش را پیش بینی کرد، ولی با قاطعیت میتوان گفت که ایران آبستن تحولات سیاسی عمیقی در آینده ای نه چندان دور میباشد. میتوان پیش بینی نمود که جامعه ایران که نزدیک به شصت در صد مردمش “زیر خط فقر” هستند مانند بشکه ی باروتی ست که هر آن میتواندبا جرقه ای منفجر شود.
پرچم جنبش انقلابی بار دیگر با شعار ها و تاکتیک های مبارزاتی خود، با طرح خواسته های مردم به احتراز در خواهد آمد و طومار رژیم را در هم خواهد پیچید.
در آستانه سالگرد قتل ژینا ،و جنبش انقلابی “زن،زندگی،آزادی” ، ما ضمن همدردی با خانواده های آسیب دیدگان جنبش، همراهی و پشتیبانی خود، از خواسته هایشان را اعلام میکنیم.وظیفهء اخلاقی و وجدانی خود میدانیم که در انعکاس مطالبات و صدای مظلومیت تلاش نماییم.
تورکمن های دمکرات ایران
چهارشنبه ۱۵ شهریور ۱۴۰۲
turkmen_di@outlook.com