از نگاه یاران به یاران ندا می رسد دوره ی رهایی رهایی فرا می رسد این شب پریشان پریشان سحر می شود روز نو گُل افشان گل افشان به ما می رسد؛

بار فراق دوستان بس که نشسته بر دلم/ می رود و نمی رود ناقه به زیر محملم/ ؛

  مستان و همای

   

 

شكست و ناكامي عاشقانه، شهريار را به بستر بيماري انداخت. دختري كه شهريار دلبسته او بود، با شنيدن خبر بيماري او به ديدار شهريار آمد. شهريار بر اثر اين ديدار غزل پرشوري گفت كه بعدها استاد غلامحسين بنان آن را با صدايي دل انگيز اجرا كرد: «آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا؟/ بي وفا