کتاب‌های لویی فردینان سلین (۱۸۹۴-۱۹۶۱) از میان آثار ادبی نویسندگان قرن بیستم، پس از مارسل پروست بیشترین میزان ترجمه و انتشار را در سایر کشورها دارد، از جمله در ایران: «سفر به انتهای شب» (ترجمه فرهاد غبرایی، نشر جامی)، «مرگ قسطی»، «قصر به قصر» و «دسته دلقک‌ها» (ترجمه مهدی سحابی، نشر مرکز)، «شمال» (ترجمه محمود سلطانیه، نشر جامی) و «معرکه» (ترجمه سمیه نوروزی، نشر چشمه). همه اینها از یک‌سو نبوغ سلین را به ما نشان می‌دهد و از سوی دیگر اینکه چرا باید سلین بخوانیم! لویی فردینان دتوش که بعدها «سلین»، اسم کوچک مادربزرگش، را به عنوان نام مستعار برای خود برگزید، پزشک و نویسنده مشهور فرانسوی است که در سال ۱۹۲۴ با اخذ دکترای پزشکی خود، مطبی در ناحیه‌ای در حومه پاریس دایر کرد و سپس آنطور که خودش می‌گوید برای پرداخت اجاره‌بهای خانه، نویسندگی را پیشه می‌کند و با انتشار «سفر به انتهای شب» در هیات نویسنده نام خود را در ادبیات جهان جاودانه می‌کند. آنچه می‌خوانید برگزیده گفت‌وگوهای سلین با نشریات فرانسوی است که او در آن از نویسندگی‌اش می‌گوید تا انتشار رمان‌هایش. ؛

نخستین چیزی که باید بگویم این است که من همواره از درگذشت غلامحسین ساعدی و دیگر دوستانم متاثر و متاسفم و همیشه این فقدان و فقدان‌ها را به خودم تسلیت می‌گویم؛ همچنین به جامعه ادبی و فرهنگی کشور. ؛

چرا کتاب خواندن مهم است؟ شاید بتوان به این شکل اهمیت این موضوع را آغاز کرد که کتابخوانی عادت رفیع و ارزشمندی است که می‌تواند آدمی‌را در مجموعه‌ای از مهارت‌ها و داشته‌ها بهتر و مجرب تر کند. بیوگرافی مردان و زنان بزرگ می‌گوید که بسیاری از آنها به دلیل الهاماتی که از خواندن کتاب‌ها به ویژه در دوران کودکی حاصل شده، به موفقیت‌هایی ماندگار دست یافته اند.؛

گزارش با این جمله کلیدی آغاز می‌شود: «تحصیل در مدرسه، با یادگیری یکسان نیست.»۱ در کنیا، تانزانیا و اوگاندا اخیراً از دانش‌آموزان پایه سوم دبستان پرسیده شد که جمله‌ای مانند «نام آن سگ پاپی است» را بخوانند. سه‌چهارم دانش‌آموزان نمی‌توانستند منظور جمله را بفهمند. در مناطق روستایی هند، تنها کمی کمتر از سه‌چهارم دانش‌آموزان پایه سوم دبستان نمی‌توانند یک تفریق دورقمی مانند ۱۷-۴۶ را حل کنند و هنگامی که به سراغ پنجم دبستانی‌ها رفتیم، هنوز هم نیمی از آنها از چنین قابلیتی برخوردار نبودند. ؛

حکایتِ پرتناقضی است سرنوشت اغلب یا تمام نویسندگان و شاعران دهه‌های ابتدایی قرن بیستم روسیه، و شاید حکایتی پرتناقض‌تر باشد حکایت انقلاب کبیر روسیه؛ انقلاب اکتبر. شاید از شوخی روزگار باشد یا شاید هم از جبرش، که نویسنده‌ای، از همه نزدیک‌تر به رهبران انقلاب، نماد این تضادها و تناقض‌هاست؛

محمدرضا نیک‌نژاد، کارشناس آموزش و پرورش به آفتاب یزد می‌گوید: «معلم‌هایی که در مناطق محروم هستند با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند. یادمان نمی‌رود که 15خرداد سال گذشته، دیوار مدرسه روی سر آقای امیرحسین گنگوزهی، معلمی که برای نجات دانش‌آموزان تلاش کرد خراب شد و جان این معلم فداکار را گرفت. او در روستایی به نام «نوکجو روتک خاش» در منطقه محروم صفر مرزی در استان سیستان و بلوچستان (که با زابل 280 تا 300 کیلومتر فاصله داشت) تدریس می‌کرد. مدارس مرزی و مناطق محروم به دلیل مشکلاتی که دارد همیشه پرخطر بوده و هست.» ؛

کامبیز نوروزی در همان گفت‌وگو می‌گوید «اگر حتی ۲۰ درصد این لایحه تصویب شود «باید فاتحه روزنامه‌نگاری مستقل در ایران را خواند.»؛

میلان کوندرا می‌گوید رمان‌نویسان نظریه می‌بافند؛ نظریه‌ای سبُک و خوشایند: با حفظ زبانِ خود به شکلی حسادت‌آمیز و فرار از زبانِ نامفهومِ عالمانه، چنان‌که از طاعون می‌گریزند.؛

نویسنده ی شریف و ارجمند ایران، علی اشرف درویشیان، پنجشنبه چهارم آبان ماه ۱۳۹۶ جهان ما را واگذاشت. نام بلند آوازه ی او بر بلندای رزم و رنج نویسندگان و هنرمندان ایران، برای آزادی و عدالت طلبی خواهد درخشید ...؛

کارشناسان پزشکی قانونی گفته‌اند دلیل مرگ پابلو نرودا، شاعر برنده جایزه نوبل ادبیات شیلی، بیماری سرطان پروستات نبوده است.  تا کنون گفته می‌شد آقای نرودا در سال ۱۹۷۳ چند روز پس از کودتای نظامیان که منجر به روی کار آمدن ژنرال آگوستو پینوشه شد، به دلیل سرطان پروستات درگذشت. پزشکی قانونی شیلی: نرودا با سم