با تأسف بایستی اعتراف نمود که برای آگاهی وشناخت از نقاط قوت وضعف جنبش س یاسی ترکمن ها درگذشته، چه در عرصه اندیشه و چه در زمینه ا شکال مبارزاتی و تجارب عملی هیچ سند مدون و قابل اتکاییدر دست نیست. ؛

فوکو فیلسوفی برجِ عاج نشین نبود: به‌رسمِ روشنفکرانِ متعهد، مانندِ ↑ولترِ روشنگر یا ↑ژان- پل سارترِ اگزیستانسیالیست، در بحث‌هایِ سیاسی نیز فعالانه شرکت می‌کرد. جانبِ دانشجویانِ عصیانگر را می‌گرفت، برایِ آزادیِ زندانیانِ سیاسی می‌کوشید و علیهِ رژیمِ شاهِ ایران اعتراض می‌کرد.؛

اما کارل پوپر و هانا آرنت درست مانندِ لوکاچ و بلوخ، دو مارکسیستی که پیش‌تر از آنان سخن رفت، مشترکاتِ ایدئولوژیکشان با رابطه‌یِ شخصیِ میانشان، یا بهتر است بگوییم عدمِ رابطه‌شان، در تضادی غریب قرار داشت. مسیرِ تحولِ فلسفی‌شان بسیار متفاوت بود.‌؛

راسل یکی از بنیان‌گذارانِ منطقِ ریاضی[۱۵] بود و در این مقام یکی از نخستین کسانی بود که متافیزیکِ سنّتی را ترک کرد و خواستارِ فلسفه با سیمایی منطقی شد.؛

برایِ اگزیستانسیالیست‌ها این سخنِ ↑نیچه که «خدا مرده است!» اعتبارِ فراوان داشت. در عالَم [و در فقدانِ خدا] فضایی تهی ایجاد شده بود که سارتر آن را نیستی و کامو آن را ابسورد[۴۸] یا پوچی می‌نامید. اگزیستانسیالیست‌ها انسان را فرامی‌خواندند که بجایِ آنکه منتظر بنشیند تا معنایِ جهان و زندگی را در سینیِ نقره‌ای به او هدیه کنند، از آزادی‌اش استفاده کند و خود معنایِ جهان و زندگی را بسازد.؛

داروین ثابت کرد که طبیعتِ ارگانیک در یک روندِ تکاملِ مداوم و در یک جریانِ «انتخابِ طبیعیِ» خودسامان بسر می‌برد. وی مدعی شد که در نزاع بر سرِ بقا، که متأثر از سازگار کردن خود با محیطِ زیست است، انتخابی طبیعی در تولیدِ مثل صورت می‌گیرد که در آن قوی‌ترین انواع باقی می‌مانند (بقایِ اصلح[۱۰]). بقایِ انسان نیز به همین شکل است. انسان و میمون، از منظرِ نظریه‌یِ تکامل، پسرعموهایِ هم‌اند، یعنی از یک ریشه و تبارند.؛

فلسفه‌هایِ سیاسیِ نوین نیز از کشورهایِ اروپایِ غربی سرچشمه گرفتند. حوادثِ فرانسه به‌عنوانِ نمونه در آثارِ ادموند برک[۱] یا الکسی دو توکویل[۲] موضوعِ بحث‌هایِ شدیدِ فلسفی شد. اما فرانسه، این مهدِ انقلاب، محرکی برایِ صدایِ ↑اصلاح یا انقلاب در سایرِ کشورهایِ اروپایی نیز بود. توکویل به‌اتفاقِ ↑جان استوارت میلِ انگلیسی بانیِ لیبرالیسمِ مدرن شد. ؛

آلمان در دوره‌یِ رُمانتیک (حدود ۱۷۷۰ تا ۱۸۳۰ م) به مرکزِ فلسفه‌یِ اروپا تبدیل می‌شود. فیلسوفانِ ↑ایده‌آلیسمِ آلمانی، برخلافِ اکثرِ فیلسوفانِ روشنگری، تماماً دانشگاهی بودند. زبانِ این «فلسفه‌یِ پروفسوریِ پروفسورهایِ فلسفه»، به‌گفته‌یِ تمسخرآمیزِ ↑شوپنهاوئر، بسیار دشوار و پیچیده بود و تنها عده‌ای خاص از اهلِ‌فن آن را می‌فهمیدند.؛

فرهنگ موسیقی مردم ترکمن که تاریخی چندین سده‌ای دارد از نظر فرم و ژانرهای خود غنی و متنوع است. رشد و تکامل فرهنگ موسیقیایی مردم ترکمن در گذشته ارتباط ناگسستنی با هنر شگفت انگیز «باغشی»ها(ترانه سرایان مردمی) داشت، که سده‌ها بازگوکننده دیدگاه‌ها و داستان‌های سخت و طاقت فرسای گذشته مردم بودند.؛

در چرخه مبارزات سال‌های اخیر علیرغم بسیج‌های میلیونی، ما تنها شاهد موفقیت‌های کوچک بوده‌ایم. در این مورد چپ باید به این پرسش ناخوشایند اما لازم پاسخ دهد: چه اشتباهی رخ داده است؟ ؛