تاوان سنگین زیاده‌خواهی‌های غرب در افغانستان

آیا تسلیم به طالبان ایرانی گام بعدی دولت بایدن حواهد بود؟

در دهه سوم قرن ۲۱، ننگ تاریخی استقرار مجدد امارت اسلامی طالبان با تعلقی بی‌کم وکاست به اعماق تیره تاریخ در ۱۴ ‏قرن پیش و پیامدهای و یرانگر ضدبشری آن چه برای آینده مردم افغان خصوصا زنان و جوانان و چه برای منطقه پر آشوب ما، ‏بی‌گمان، به نام آمریکای جو بایدن و دولت دموکرات وی ثبت خواهد.‏

امتیازات آمریکایی‌ها به طالبان هیچ ثمری جز تقویت آنها نداشت، و در این مذاکرات طرف افغانی مقابل و مخالف طالبان هم هیچ ‏نقشی نداشت. گذشته از این، مجاهدین سابق که یکبار قبلا با کمک ناتو و آمریکا، دولت دکتر نجیب را که تنها شانس واقعی افغان‌ها ‏بعد از پایان اشغال شوروی در افغانستان، برای آشتی ملی بین افغان‌ها بود، با خیانت و همدستی وزیر خارجه دولت دکتر نجیب و ‏برخی از اعضای موثر حزب از جناح پرچم و همین ژنرال دوستم ساقط کردند، به سهم خود کمتر از طالبان، افغانستان را به ‏آشوب و ویرانی نکشیدند و خود بالاخره  به دست پاکستان و همین طالبان ساقط شدند.

همین‌ها بودند که در دوره اخیر دولت ‏افغانستان را فلج کرده و امکان شکل‌گیری یک دولت کارآمد و موثر را از بین بردند.

در این میان پول‌های کلان دولت قطر و محافل ‏افراطی عربستان، هدایت و فرماندهی ارتش پاکستان نیز در تقویت طالبان و ترغیب آمریکایی‌ها برای دادن امتیازات هر چه بیشتر به ‏آنها و دخالت‌های جمهوری اسلامی ایران در امور افغانستان، در خروج مفتضحانه نیروهای آمریکایی و ناتو از افغانستان نقش جدی ایفاکردند.

به یک معنا غرب در مجموعه خود به رهبری ‏آمریکا تاوان زیاده‌خواهی خود در زمان دکتر نجیب را می‌پردازد؛ هم با جان سربازان خود، هم با پول مالیات مردم خود و هم ‏به حساب ویرانی افعانستان و جان ده ها هزار افغان که از آن زمان به بعد هزینه این زیاده خواهی ها شدند.‏

آرزو کنیم که گام بعدی دولت بایدن و اتحادیه اروپا، خیانتی دیگر به آینده کشور ما و نجات دولت طالبانی جمهوری اسلامی در ‏ایران نباشد.‏

اصغر جیلو
‏۱۴/۰۸/۲۰۲۱‏