غفور .گ؛
حکومت اسلامی اجرای این سیاست شوم و جنایتکارانه را آغاز کرده است. در استان البرز 15 نفر به اتهام محاربه محاکمه شده اند. دستگاه قضایی کرج یازده نفر را با داستان های ساختگی به جرم کشتن یک بسیجی “حکم محاربه” صادر نموده است. شش نفر هم در تهران محکوم به اعدام گردیده اند. در بلوچستان دو کودک اسیر شده در اعتراضات به اعدام محکوم و ده تن از زندانیان هم به دار آویخته میشوند.؛
شماری از فعالان مدنی محبوس در زندان قرچک ورامین که گفته می‌شود به زندان اوین منتقل شدندجنبش انقلابی “زن ،زندگی، آزادی” که با اعتراض به مرگ مهسا امینی از کردستان آغاز و به یک ابر جنبش تبدیل شد و گستره آن تمامی ایران را فرا گرفت، و تا به امروز هوشمندانه توسط نسلی جسور و آگاه هدایت شده است. پایداری و تداوم این جنبش، شگفتی جهانیان را برانگیخته و توجه دول و سیاستمداران آن ها را بخود جلب نموده است. اکنون بیش از هر زمانی روشن شده است که این جنبش آغاز پایان “جمهوری اسلامی” است.
حکومت اسلامی از آغاز جنبش با تمامی توان برای سرکوب مردم وارد عمل شده تا به قول خود آن را “جمع” کند. زندان، شکنجه و اعدام با نام جمهوری اسلامی عجین گشته و اصلی ترین سلاح آن علیه مخالفین خود از بدو بنیان گذاریش بوده است. این سیاست با شدت و حدت تمام برای هراس افکنی تا به امروز ادامه یافته است.
رژیم ولائی به اعمال سیاست سرکوب خشن جنبش انقلابی به منظور ایجاد رعب و وحشت پرداخت، معذالک مقاومت مردم و تداوم اعتراضات در کف خیابان ها همچنان ادامه دارد. ناتوانی حکومت در “جمع” کردن اعتراضات آنان را واداشته است که با بر گزاری “بی دادگاه های” فرمایشی به محاکمه سریع دستگیر شدگان اعتراضات روی آورند و به صدور احکام سنگین متوسل شوند. “حسینعلی نیری” رئیس هیئت مرگ در سال ۶۷، برای”اسیر کشی” به عنوان مشاور عالی رئیس قوه قضائیه تعیین شده است. شواهد حاکی از آنست که حکومت اسلامی میخواهد کشتار دیگری از زندانیان سیاسی را براه اندازد.
سازمان حقوق بشر ایران با هشدار دادن در مورد خطر اعدام ها اعلام میکند :”با توجه به سابقه جمهوری اسلامی در استفاده از احکام اعدام به عنوان ابزار سرکوب و ارعاب، خطر اعدام برای برخی از معترضان در آینده نزدیک را جدی تلقی میکند و از تمامی کشورهائی که با ج. اسلامی روابط دیپلماتیک دارند، میخواهد که برای جلوگیری از اعدام معترضان، تلاش نمایند.”
حکومت اسلامی اجرای این سیاست شوم و جنایتکارانه را آغاز کرده است. در استان البرز ۱۵ نفر به اتهام محاربه محاکمه شده اند. دستگاه قضایی کرج یازده نفر را با داستان های ساختگی به جرم کشتن یک بسیجی “حکم محاربه” صادر نموده است. شش نفر هم در تهران محکوم به اعدام گردیده اند. در بلوچستان دو کودک اسیر شده در اعتراضات به اعدام محکوم و ده تن از زندانیان هم به دار آویخته میشوند.
سازمان حقوق بشر با صدور بیانیه ایی در ۹آذر اعلام کرد:”۲۶ تن از معترضان دستگیر شده با اتهامات واهی روبرو هستند که میتواند مجازات اعدام را داشته باشد” .یکی از این اسیران توماج صالحی خواننده مردمی میباشد. در کردستان هم چند تن از معلمان دستگیر شده به حبس های سنگین محکوم گشته اند.
حبس های سنگین، شکنجه، کشتار زندانیان سیاسی برای ارعاب و ایجاد فضای وحشت برای عقب راندن معترضین دیگر کارائی خود را از دست داده است. مردم نیک میدانند، تا مادامی که این نظام نکبت پابرجاست، شکنجه و اعدام ها تمامی ندارد و ماشین کشتار آن زمانی متوقف خواهد شد که به عمر ننگین این رژیم پایان داده شود.
برای متوقف ساختن اعدام ها بایستی صدای زندانیان سیاسی و عقیدتی بود و خواهان آزادی بی قید و شرط آنها گردید. باید از هر امکانی سود جست و نگذاشت جوانانی که با دستان خالی اعتراض نموده اند بدست جلادان کشته شوند.
غفور .گ
یکشنبه ۱۳ آذر
#زن- زندگی- آزادی
#نوید_پایدار