آقای جهانپور به خبرگزاری رسمی ایران، ایرنا، گفته است: "از نگاه ما در نظام سلامت، کرونا یک معضل سلامت و یک موضوع انسانی است و بنای پیوند زدن آن با سیاست را نداریم."؛

حدود ۳۰ تا ۵۰ سالِ آینده، زمانی که بحران‌هایِ محیط زیستی و تامینِ منابع برای تداومِ نرخِ رشدِ اقتصادی فعلی جدی‌تر شود، فلسفه، سیاست و اندیشه باز می‌گردند. فعلا روشنفکرانی که عدالتِ اجتماعی-اقتصادی را مطرح می‌کنند اثرگذارند.؛

وزیر بهداشت ترکیه طی یک کنفرانس مطبوعاتی در رابطه با شیوع کروناویروس در ایران و اتخاذ تدابیر لازم گفت: دروازه‌های مرزی با ایران به دلیل گسترش ویروس کرونا در این کشور موقتا بسته شد. تمام پروازهای بین المللی از مبدا ایران از ساعت ۲۰.۰۰ دقیقه امشب موقتا و به صورت یکطرفه متوقف می‌شود. به این ترتیب تمامی ورودی‌های ایران به ترکیه موقتا مسدود شده است. اما عبور از ترکیه به ایران همچنان ادامه دارد.؛

در داخل ایران هم این واقعیت پذیرفته شده که در ماه‌های اخیر، بخش‌هایی از قرارداد اجتماعی نانوشته‌ای که بین مردم و حاکمیت وجود داشته، پاره شده است. مسوولیت ‌ترمیم این قرارداد اجتماعی با مردم نیست، بلکه با دولت و البته با تمام حاکمیت است؛

اما مسئول اصلی این فاجعه مستبد امروز ایران علی خامنه‌ای ست چون این نهاد‌های سرکوبگر فقط از او فرمان می برند و با اشارات مستقیم و غیر مستقیم او عمل می‌کنند بنابراین باید پاسخگو باشد.؛

صلاحات بسته به وضعیت، ساختار و عملکرد یک نظام سیاسی، گاه موردی است و بخشی از ساختار و ‏عملکرد آن را در برمی گیرد، مانند اصلاحات ارضی، اصلاحات آموزشی، اصلاحات اقتصادی و جز آن و گاه فراگیر و همه ‏جانبه است و به تحولی بنیادی می‌انجامد. گاه اصلاحات بنابر ضرورت‌های سیاسی و اجتماعی از بالا و درون حکومتی، ‏یعنی از سوی زمامداران صورت می‌گیرد و گاه با فشار از پایین، یعنی برون حکومتی، توسط مردم طرح و خواسته می‌شود ‏و پیش می‌رود.؛

حال باید از خود بپرسیم که اگر وضعیت چنین است، ما امروز در کجا ایستاده‎‌ایم؟ آیا تاریکی چنان بر همه‌جا سایه افکنده که دیگر هیچ بارقه‌ی نوری یافت نمی‌شود؟ آیا نمی‌توانیم راهی جز تسلیم شدن در برابر سیاهی پیش‌رونده پیدا کنیم؟ آیا تباهی، ناگزیر ما را نیز با خود خواهد برد؟ بی‌تردید چنین نیست. تاریخ سرشار از امکان‌های گشوده رو به سوی آینده است و اتفاقا در دوران‌ سیاهی مسئولیت ساخت بدیل رهایی‌بخش خطیرتر نیز می‌شود. عمل امروز ما می‌تواند ضمنِ رها کردن فردایمان گذشته را هم رستگار کند؛

حمید نفیسی در کتاب «ساختن فرهنگ تبعیدی» عنوان می‌کند که تبعیدی به افراد یا گروه‌هایی اطلاق می‌شود که از یک طرف حاضر نیستند در فرهنگ کشور میزبان کاملاً حل شوند و از سوی دیگر آن‌ها به کشور خود نیز باز نمی‌گردند، اما در عین حال در آرزوی بازگشت می‌سوزند. آن‌ها به ناچار یک ملت خیالی از کشور خویش و خودشان در سرزمینی بیگانه می‌سازند. حتی آن‌هایی که به کشور خود سرمی‌زنند، فقط به بازگشتی کوتاه- و نه یک بازگشت همیشگی و طولانی که بطور مداوم در خیال خود دارند- اکتفا می‌کنند.؛

مطمئنا این التماس کردن ها نه نشانه رئوف شدن سران حاکمیت نسبت به مردم و نه نشانه ای از ابراز پشیمانی از جنایاتی که در حق مردم انجام داده اند، بلکه از سر استیصال و بن بستی است که مردم با خیزشهای پی در پی بخصوص در آبان و دی امسال بر آنان تحمیل کرده اند.؛

در ایران: ـ بحث بر سر این نیست کە اصلاح طلبان تا چە اندازە در رسیدن بە اهداف خود موفق بودەاند، ـ بحث بر سر توهم بە اصلاح طلبان نیست، ـ باید از روند یکدست شدن حاکمیت و یا تسلط بی چون چرای هستە اصلی قدرت بر آن یا جلوگیری کرد و یا در روند آن اخلال کرد، ـ فراخوان برای تحریم انتخابات، خدمت بە خامنەای و اعوان و انصارش در جهت یکدست کردن حاکمیت است.؛