ما تا اوایل قرن بیستم چیزی به نام «دولت-ملت» نداشتیم. قبل از این که مفاهیم دولت-ملت ارائه شود و کشورهایی با مرزهای مشخص و حکومت‌های مشخص و ملت‌هایی با حس ناسیونالیستی مشخص به وجود بیاید، ما امپراطوری‌ها را داشتیم. حتی در اروپا هم چیزی به عنوان «کشور» نبود. در قرن ۱۵ میلادی، پس از چند دهه جنگ، اروپایی‌ها قراردادی بستند تحت عنوان «وست‌فالیا» و در آن برای اولین بار مرزها مشخص شد و امپراطوری‌ها عهد کردند که در امور داخلی همدیگر دخالت نکنند. این پایه‌ی دولت–ملت‌های مدرن بود.؛

این کتاب یک تلاشی بوده است تا اینکه به موضوع از دیدی کاملا آکادمیک اما با نگاهی امنیتی داشته باشد. یعنی مسئله قومیت و امنیت در ایران را مورد تجزیه و تحیلل و بررسی قرار داده است. کتابهای دیگری در مورد گقتمان قومیتی  و ناسیونالیسم در ایران منتشر شده است، ، اما مسئله قومیت و ربط آن به هویت و امنیت جامعه ای مورد کنکاش قرار نگرفته است. امنیت جامعه ای  با امنیت جامعه  دو مفهوم متفاوت است. امنیت جامعه ای به معنای امنیتی است که مرتبط با هویت باشد، یعنی چگونه یک مجموعه انسانی و قومی تلاش می کنند که هویت خودشان را در مقابل یک فرهنگی که تلاش می کند آن هویت را زیر سؤال ببرد حفظ کنند.؛

با این حال، حملات هوایی ترکیه و آتش های توپخانه ای آن منجر به دنباله ای از تلفات غیرنظامیان شده است. یک حمله ی هوایی در تاریخ ۱۳ اکتبر هنگامی که کاروانی اعتراضی عازم سفر به سرکانیه برای نشان دادن اعتراض به تهاجم نظامی ترکیه بود ۱۲ نفر را هدف گرفت. عفو بین الملل اعلام کرد حملات هوایی، که ۱۰۰ معترض را در فاصله ی کوتاهی پس از رسیدن به شهر هدف گرفت، یکی از نمونه های «بی اعتنایی به غایت بی رحمانه به جان غیرنظامیان» از سوی نیروهای ترکیه بود.؛

منطقه خودمختار کردها در شمال سوریه از ابتدا به عنوان “خاری در چشم اردوغان” توصیف می‌شد. حال با حضور ارتش سوریه در این منطقه، رؤیای خودمختاری آنان با خطر فروپاشی مواجه شده است. در چنین وضعی چه چیزی از پروژه “روژاوا” بر جای می‌ماند؟ تحلیلگران خبرگزاری آلمان تلاش کرده‌اند پاسخی برای این پرسش بیابند.؛

اخیراً در مباحث مربوط به مسائل ملی در ایران ما شاهد پدیده دیگری هستیم. پرسش این است: آیا ایران کثیرالملله است و یا فقط چند قومی و یا چند اتنیکی. این بحث به طور مستقیم با مسأله حق تعیین سرنوشت ملل گره خورده است. زیرا از این طریق می‌توان موافق حق تعیین سرنوشت ملل بود اما عنوان کرد که این اصل در ایران موضوعیتی ندارد. به این ترتیب با حذف صورت مسأله می‌توان مسأله ملی را در ایران حل نمود.؛

جامعه ایرانی خواهان آزادی است اما نباید فراموش کنیم که به خاطر عدم تجربه آزادی، شناخت عمومی مان از دموکراسی محدود بوده و از آنجا که با پایان حکومت تئوکراتیک، یکی از آلترناتیوهایی که توان تحمیل استبداد را دارا می باشد، گزینه ناسیونالیسم است، این آلترناتیو در عصر پسا دینی، جذاب ترین شعارها را در قالب دموکراسی به جامعه عرضه کرده و بخاطر ماهیت فریبایی که دارد، به راحتی می تواند باعث ظهور یک استبداد جدید شود ...؛

چین از سرکوب اویغورها دست نمی‌کشد. حکومت چین الگوی خطرناکی‌ به دست داده از اینکه چگونه می‌توان از بهانه «تروریسم» برای توجیه رفتارهای اقتدارگرایانه بهره جست.؛

متاسفانه قتل زنان در کردستان و همچنین خودسوزی و ختنه زنان بسیار رایج بوده و به تازگی خودسوزی جای خود را به خودکشی ازطریق مصرف قرص برنج و حلق آویز کردن داده است. متأسفانه به ما فعالان زنان در کردستان اجازه فعالیت نمی دهند. از طرف دیگر سمینارها و نشست های زیادی در مرکز در مورد زنان برگزار می شود. همیشه این گلایه را از مرکز داشته ام که دغدغه ای در مورد خودکشی زنان ندارند. ...؛

شهر را نمی‌شود شناخت. خبری از آسمان آبی روز قبل نیست. به جایش آسمان کم‌عمق به رنگ خاکستری روشن متمایل به زرد نمایان است؛ البته اگر بشود سر را برای چند ثانیه‌ای بالا نگه داشت و به آسمان نگاه کرد. اینجاست که می‌فهمم آن چند خط مورب درهم به نشانه باد، معنی واقعی‌اش در سیستان چیست. بیرون آمدن از زیر سقف در چنین روزی کار راحتی نیست؛ گرچه طوفان ممکن است در و پنجره بشکند و راهش را به داخل خانه‌ها باز کند. خیلی‌ها اینجور وقت‌ها به کل خانه‌نشین می‌شوند؛ کسانی که آسم و ناراحتی قلبی دارند که اتفاقاً اینجا تعدادشان کم نیست. سل هم هست و هر بیماری دیگری که به دستگاه تنفسی مربوط می‌شود. جایی که غلظت ریزگردها تا ۱۹ برابر حد مجاز می‌رسد، چنین چیزی دور از تصور نیست. بیمارستان‌ها و مراکز درمانی شهر که حول میدانی موسوم به «بیمارستان» قرار گرفته‌اند، در روزهای طوفانی تعداد زیادی از مراجعان را پذیرش می‌کنند که علت مراجعه‌شان عموماً تنگی نفس است و به گفته مسئول پذیرش یکی از همین مراکز درمانی، گاهی هنوز به ظهر نرسیده، تعدادشان از ۵۰۰ نفر فراتر می‌رود.؛

ین استان با ۱۹ شهرستان حدود ۲٫۸ میلیون نفر جمعیت دارد و از آنجایی که روند ۲۰ ساله خشکسالی بر آن حاکم شده است مردم چشم امید به مرز برای گذراندن روزگار دارند اما برخی مشکلات و محدودیت ها سبب شده تا تنها برخی افراد بتوانند از این فرصت استفاده کنند. ؛