در جامعه امروز به وضوح مشاهده می‌کنیم که زنان برای ورود به عرصه کار به شدت در تنگنا بوده و با پینشهادات کثیفی نیز مواجه می‌شوند. زنانی که بسیاری از آن‌ها نان‌آور خانه بوده یا در حداقلی‌ترین حالت به فعالیت در عرصه‌ای مشخص که در چنگال اقتدار برخی مردان قرار گرفته است علاقه دارند. در این شرایط انتخاب همه زنان یکسان نیست، اما همگی آنان قربانی وضعیتی مشابه هستند، قدرت مردان در عرصه کار و نگاه جنسی به زنان.؛

این نوجوان آریانا لشکری نام داشت، ۱۶ ساله، فرزند محمدکاظم و ساکن شهر نورآباد از توابع شهرستان ممسنی بود. آریانا شامگاه دوشنبه ۶ تیر ماه ۱۴۰۱، به قتل رسید.؛

سوئد متعهد می‌شود که قانون جدید و کارآمدتر جرائم تروریستی از اول جولای اجرایی شده و دولت، مقررات ضد تروریسم را تقویت خواهد کرد.؛

عفو بین‌الملل از رئیس قوه قضائیه ایران خواسته است در صورت اثبات رسمی موارد شکنجه خانم محمدی، افراد مسئول در این اقدامات مجرمانه، باید «در محاکمه‌های عادلانه به عدالت سپرده شوند.»؛

یک جانبه نگری ( unilateralism) و تنگ نظری ( insularism) نیز همنشین های شیفتگی اند. این ناهنجاری به اشکال مختلف و در حوزه های متفاوت بر روشنفکران و اهل سیاست تاثیر گذاشته است. برای نمونه بخش بزرگی از روشنفکران چپ، امپریالیسم را قاطعانه نفی می کرد ند اما به فاجعه ای به نام ” سوسیالیسم واقعا موجود ” کمترین نقد روا نمی دانستند.؛

این یک رژیم امپریالیستی است. دقیق‌تر، من آن را یک دیکتاتوری عوامانه ناسیونال-امپریالیستی می‌نامم. رژیم پوتین بدون تردید عناصر فاشیستی نیز دارد. اما مفهوم فاشیسم مسئله‌ساز است، زیرا مفهومی نسبتا نامشخص است.‏؛

ایران برای همه ایرانیان است و نه تنها برای گروهی ویژه. باید توجه به ساختار دمکراتیک حکومت داشت و آن را سازمان و سامان داد تا از دور باطل استبداد و دیکتاتوری بیرون آییم. دمکراسی‌های مدرن یا جوامع باز نشان می‌دهند که در این جوامع، دیکتاتورترین افراد، درست به دلیل ساختارهای دمکراتیک، هرگز هیچ شانسی برای رفتارهای دیکتاتور منشانه نداشته‌اند و ندارند.؛

یکی از مفاهیم کلیدی که در تئوری‌های مربوط به عدالت اجتماعی وجود دارد، رابطه عدالت با رشد و توسعه است. هر نوع تلاشی برای اینکه این رابطه را به‌طور یک جانبه‌ای به سمت عدالت ببریم بدون اینکه توضیحی درمورد ارتباط آن با توسعه و رشد داشته باشیم، طبعا به تقسیم فقر منجر خواهد شد. ؛

حکومت‌هایی که فقط توسط انقلاب‌های خونین می‌توان آنها را از قدرت خلع کرد و به زیر کشید. پوپر آنها را حکومت‌های استبدادی یا همان دیکتاتوری می‌نامد.؛

مطرح شدن، گسترش و پذیرش مباحثی پیرامون رهبری جمعی و مدیریت عقلانی و دموکراتیک، به ویژه همکاری و همگرائی در میان شخصیت‌ها و نیروهای اپوزیسیون در داخل و خارج، آنهم به مدد رشد نسبی سازو کارهای دموکراتیک و جنبش‌های مدنی امیدها بر انگیخته ست؛