رمان «دلشوره» نوشته امانوئل بوو، با برگردان سمانه میرعابدی به تازگی از سوی نشر ایجاز منتشر شده است که نویسنده با ظرافت تمام، برشی از زندگی مردی را شرح می‌دهد که با توجه به تاثیرات و ناکامی‌های جنگ، باوجود دارا بودن از شرایط اجتماعی و رفاهی و خوب، دچار یأس و پوچی می‌شود. او در تلاشی مذبوحانه، تمام آنچه داشته را به یک‌باره رها می‌کند و با نقل مکان به پایین شهرترین نقطه پاریس می‌خواهد به ایده‌آل‌های ذهنی اش دست پیدا کند اما در نهایت متوجه می‌شود که این کار ناشدنی است؛

چه سهمناک بود سیل حادثه که همچو اژدها دهان گشود زمین و آسمان زهم گسیخت ستاره خوشه خوشه ریخت و آفتاب در کبود دره‌های آب غرق شد. ؛

ر خردادماه ۱۳۹۶ برخی از همشهریان هوشنگ ابتهاج (ه. ا. سایه) از  احتمال تخریب خانه پدری این شاعر پیشکسوت به دلیل این‌که ثبت ملی نیست خبر دادند. در آن شرایط میراث فرهنگی استان گیلان معتقد بود نخست باید تعلق این بنا توسط خانواده ابتهاج تایید شود. حتی شهرداری رشت اعلام کرد، ما زیاد راهکار قانونی قاطعی نداریم، مگر این‌که مراجع میراث فرهنگی اعلام کنند این ملک واجد ارزش‌های تاریخی و فرهنگی است. چندی بعد در مردادماه، رضا علیزاده، مدیرکل میراث‌ فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان گیلان، از گذراندن مراحل آخر ثبت خانه‌ «ابتهاج» در میراث فرهنگی خبر داد و اعلام کرد: پرونده ثبت ملی خانه «ابتهاج» به شورای ثبت سازمان میراث‌ فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تحویل داده شده است و کارشناسان در حال فراهم کردن زمینه ثبت ملی این خانه ؛

ز همان ابتدا می‌شد موفقیت رمان‌های «ر ه ش» و «عشق و چیزهای دیگر» را پیش‌بینی کرد. در حقیقت این دو رمان تمام ابزارهای موفقیت و بهره‌گیری از استقبال مردمی را با خود داشتند. «عشق و چیزهای دیگر» علاوه بر محبوبیت نویسنده‌اش بین شماری از هواداران نویسندگان مذهبی بعد از انقلاب؛ با سابقه گیر‌کردن در راهروهای وزارت ارشاد و سانسور بی‌دلیل که صدای مصطفی مستور را نیز درآورد، قشری از مخالفان و منتقدان سیاست‌های فرهنگی را نیز پشت خود داشت. «ر ه ش» نیز رضا امیرخانی را داشت با سابقه موفقیت و چاپ‌های چند ده تایی آثاری چون من او و...؛ که قرار بود ٦ سال بعد از آخرین کار منتشرشده‌اش رمان جدیدی منتشر کند و طبیعی است که عطش دوستداران و خوانندگان آثار سابق او را یکی دو سری چاپ دو سه‌هزار نسخه‌ای سیراب نمی‌کرد؛ چنین شد که هر دو رمان که به نحو طعنه‌آمیزی از نویسندگانی با سبقه مذهبی بودند، موفقیتی کم‌سابقه را به تجربه نشستند.؛

در تاريخ ادبيات ما تقريبا هيچ نويسنده‌اي به اندازه صادق هدايت مورد پرستش و در عين حال نكوهش نبوده است. گروهي او را تا حد خداي داستان‌نويسي ستوده‌اند و گروهي ديگر او را متوهمي دانسته‌اند كه بايد كتاب‌هايش را آتش زد. زندگي پرفراز و نشيب، خانواده اشرافي، ناكامي‌هايش در عشق، دلبستگي‌اش به ايران باستان و نفرتش درحد افراط از اعراب، خودكشي‌هاي نافرجام و حتي گياه‌خوار بودنش و سرانجام مرگ غم انگيزش در جواني نيز راه را براي افسانه‌سازي‌هاي هر دو گروه هموارتر كرده است.؛

.تمام ارگان هایی که فیلم می سازند نباید پشت تهیه کنندگان پنهان شوند، صادقانه وارد شوند و بگویند بودجه این فیلم ها از کجا تهیه شده است.من خیلی قانونمند پروانه گرفتم وبه دنبال سرمایه گذاررفتم،چرا باید فضاسازی شود ویک اتمسفر مسموم برای فیلم من ایجاد کنند، در حالی که به فیلم های ارگانی خودتان حسابی پروبال می دهید؟امکانات تبلیغات من مشخص است اما امکانات تبلیغات برخی فیلم ها گویا از بودجه کشور تامین می شود. در این شرایط یک تهیه کننده مستقل چگونه می تواند در اکران با برخی فیلم های دیگر رقابت کند؟؛

حمدرضا احمدی به‌جز شاعری، زمینه‌ برجسته مهم کارنامه ادبی‌اش،‌ ادبیات کودک و نوجوان است؛ شاعری که با خیال‌های رنگی‌اش جهان را کودکانه می‌بیند و خیلی‌ها او را کودکی می‌دانند که برای آدم‌بزرگ‌ها شعر می‌گوید. احمدرضا احمدی سبک ویژه‌ای در نوشتن داستان‌های کودکان دارد. در بیشتر آثار کودک وی نوعی نگاه فراواقع‌گرا و هستی‌شناسانه با رویکرد خلقِ جهانی دیگر با ویژگی‌ها و قانون‌های خودش وجود ‌دارد، داستان‌های او آمیزه‌ای از نثر،‌ شعر و خیال‌پردازی‌های مشخص است. تاکنون بیش از چهل عنوان اثر از وی در زمینه‌ شعر و داستان کودکان منتشر شده که در زیر نگاهی انداخته شده به مجموعه نُه‌جلدی «رنگ عشق» که از سوی نشر «نظر» منتشر شده است.؛

پرستویی افزود: واقعا باید صادقانه نگاه کنیم که در این چند ماه اخیر واقعا مردم ما فتنه‌گر بودند؟ این مردم اغتشاشگر بودند؟ حال اگر لابه‌لای این مردم اتفاقاتی می‌افتد که من نمی‌خواهم وارد جریانات سیاسی شوم، به مردم انگ می‌زنید؟ همه مردم و مسئولان و حتی آقای روحانی می‌دانند که در این مملکت به لحاظ اقتصادی و تورم و گرانی زندگی سخت شده است.؛

پیر پائولو پازولینی چهره رازآمیز عالم ادبیات و سینماست. جهان رازآمیز و گاه تصویر منزجرکننده او از انسان، از پازولینی چهره‌ای ساخته که هربار به کشف آن می‌روی، تصویر تازه‌ای از او به دست می‌آوری؛ تصویری که با همیشه با مرگ او توسط جوانی بدنام در دوم نوامبر ۱۹۷۵ در اوستیا در نزدیکی رم به پایان می‌رسد. سینمای او در کنار شعرها و رمان‌هایش ، جایگاه رفیعی در عالم ادبیات و سینما دارد، و همین موجب شده تا از شعرهای او به فارسی نیز ترجمه‌های بسیاری شود. به‌تازگی از این شاعر دو مجموعه شعر منتشر شده است: «خویشاوندی با خورشید و باران» (برگزیده شعرها)، ترجمه ونداد جلیلی، نشر چشمه؛ «خاکسترهای گرامشی» ترجمه مهین تاری، نشر حکمت کلمه. پیش از این نیز این آثار از پازولینی به فارسی ترجمه شده بود: «مذهب زمان ما» (ترجمه سیروس شاملو، نشر مازیار)، «در قلب یک کودک»، «شعرهای فراموش‌شده» و «وطن من کجاست؟» (ترجمه مهدی مرعشی). آنچه می‌خوانید نگاهی است به جهان شاعرانه پازولینی که تمام زمان‌ها را درنوردیده است، با گریزی به جهان سینمایی او که در پیوند با شعرها و رمان‌های اوست.؛

مسال جایزه نوبل ۲۰۱۷ ادبیات، درحالی به «کازوئو ایشی گورو» نویسنده بازمانده روز و هرگز رهایم نکن تعلق گرفت که به باور بسیاری از منتقدان و اهل فن، «نگوگی‌ وا تیونگو» از کنیا، «یان لیانکی»، طنزنویس چینی و «هاروکی موراکامی» از ژاپن شانس‌های برتر دریافت جایزه نوبل قلمداد می‌شدند، اما درنهایت این جایزه به ایشی گورو تعلق گرفت. انتخابی البته نه‌چندان پرحرف و حدیث؛ که به عقیده سهیل سُمی، مترجم چندین اثر «کازوئو ایشی‌ گورو»، انتخاب این نویسنده به‌عنوان برنده جایزه ادبی نوبل، نوعی واکنش آکادمی نوبل به انتخاب‌ سال گذشته و فاصله گرفتن از «خاص‌نویس»ها بوده است.؛