داستان «مرشد و مارگریتا» در پس‌زمینه‌ای زیر سلطهٔ ایدئولوژی کمونیسم با این پیش‌فرض که ‏تحمیل شرایط مشخص به تغییر طبعیت انسان و تولید ایده و ایده‌آل برساخته در آن شرایط ‏می‌انجامد، رخ می‌دهد و شکست این ایدئولوژی را، پیش از آن‌که واقع شود، پیشنهاد، بلکه ‏بشارت می‌دهد؛

ماریکه رین‌فلد در مزرعه‌ای در جنوب هلند بزرگ شده،‌ و این کتاب که او ۶ سال را وقف نوشتن آن کرده، ملهم از داستان زندگی خود اوست. او که نخست می‌خواست معلم زبان هلندی شود، سرانجام تحصیل را رها کرد تا وقت آزادش را صرف نوشتن کند.؛

در سال ۲۰۱۹ مردم ترکیه ۸ میلیارد و ۸۵۲ میلیون لیر (به صورت تقریبی ۱ میلیارد و ۴۵۰ میلیون دلار) کتاب خریده‌اند که نسبت به سال گذشته میلادی ۲۷ درصد رشد داشته است.؛

طاعون در این کتاب می تواند یک اپیدمی واقعی باشد. می دانیم که کامو برای نوشتن این کتاب سال ها روی این بیماری تحقیق کرد. طاعون یا مرگ سیاه در حافظه جمعی مردم اروپا نقش بسته. ولی کتاب "طاعون" را باید فراتر از شرح یک بیماری خطرناک و واکنش مردم به آن خواند. این رمان می تواند استعاره ای باشد بر جنگ و بلایای بزرگ، بر ناپایداری نظمی که خلل ناپذیر تصور می شود؛

«هیچ انسانی هرگز این توانایی را ندارد که حقیقتاً در رنجی سهیم شود که خود قادر به مشاهده‌ی آن نیست»: این نکته‌ی کامو سوژه‌ی کوری، رمان ژوزه ساراماگو، می‌شود که در سال ۱۹۹۵ منتشر شده، و بازآفرینی درخشان و مهیب داستان‌های طاعونی است. ؛

من رمان «بیگانه» را در یک جمله که گمان نمی‌کنم زیاد خلاف عرف باشد، خلاصه کرده‌ام: «در جامعهٔ ما هر کس که در تدفین مادر نگرید، خطر اعدام تهدیدش می‌کند.»؛

در جلساتی که گروسمن با نمایندگان اتحادیه‌ی نویسندگان و ایدئولوژیست اصلی حزب، میخاییل سوسلوف، داشت، به او گفته شد که کتابش، که بسیار خطرناک‌تر از دکتر ژیواگو ارزیابی شده بود، تا ۲۰۰ سال دیگر نمی‌تواند منتشر شود؛

سارتر به عنوان نویسنده‌ای متعهد و فیلسوف، با اعتقاد به اینکه انسان مختار است و باید خود، سرنوشت را انتخاب کند، همیشه از مسائل محیط اطراف و روزگارش انتقاد می‌کرد. از جمله مثال‌های روحیه‌ی انتقادی و فعالیت‌های این نویسنده‌ی بزرگ می‌توان به خودداری‌اش از دریافت نوبل ادبیات در سال ۱٩۶۴ اشاره کرد. سارتر معتقد بود که اندیشه‌های اگزیستانسیالیستی‌اش نباید پشت درهای بسته بماند و به عده‌ای فیلسوف و روشن‌فکر محدود شود. به همین سبب او به سراغ ادبیات رفت و به استثنای شعر تمام گونه‌های ادبی از رمان، داستان کوتاه، نقد ادبی تا زندگی نامه به کار گرفت تا به هدفش برسد.؛

مولانا سعی ندارد تصویری آرمانی، یکدست و بی‌نوسان از خود ارائه دهد. هر چه درونش می‌جوشد و می‌خروشد را در گدازه‌های شاعرانه با ما قسمت می‌کند. ؛