من رمان «بیگانه» را در یک جمله که گمان نمی‌کنم زیاد خلاف عرف باشد، خلاصه کرده‌ام: «در جامعهٔ ما هر کس که در تدفین مادر نگرید، خطر اعدام تهدیدش می‌کند.»؛

در جلساتی که گروسمن با نمایندگان اتحادیه‌ی نویسندگان و ایدئولوژیست اصلی حزب، میخاییل سوسلوف، داشت، به او گفته شد که کتابش، که بسیار خطرناک‌تر از دکتر ژیواگو ارزیابی شده بود، تا ۲۰۰ سال دیگر نمی‌تواند منتشر شود؛

سارتر به عنوان نویسنده‌ای متعهد و فیلسوف، با اعتقاد به اینکه انسان مختار است و باید خود، سرنوشت را انتخاب کند، همیشه از مسائل محیط اطراف و روزگارش انتقاد می‌کرد. از جمله مثال‌های روحیه‌ی انتقادی و فعالیت‌های این نویسنده‌ی بزرگ می‌توان به خودداری‌اش از دریافت نوبل ادبیات در سال ۱٩۶۴ اشاره کرد. سارتر معتقد بود که اندیشه‌های اگزیستانسیالیستی‌اش نباید پشت درهای بسته بماند و به عده‌ای فیلسوف و روشن‌فکر محدود شود. به همین سبب او به سراغ ادبیات رفت و به استثنای شعر تمام گونه‌های ادبی از رمان، داستان کوتاه، نقد ادبی تا زندگی نامه به کار گرفت تا به هدفش برسد.؛

مولانا سعی ندارد تصویری آرمانی، یکدست و بی‌نوسان از خود ارائه دهد. هر چه درونش می‌جوشد و می‌خروشد را در گدازه‌های شاعرانه با ما قسمت می‌کند. ؛

هنر هم چنین است. هنرمند هنرمند است. این هنرمند می‌تواند طرفدار سرمایه‌داری باشد و می‌تواند طرفدار سوسیالیزم باشد. الزام بر اینکه چون تو هنرمند شدی حتما باید سوسیالیست باشی یا حتما باید طرفدار سرمایه‌داری باشی این در واقع نقض غرض مفهوم هنر است. هنر فراتر از این حرفهاست...؛

احمد زیدآبادی :او حالا در جلد سوم خاطراتش ب هعنوان «گر گومیش هوای خرداد ماه » درباره این اختلاف و تفاوت نگاهش با دیگر دوستانش مفصل توضیح داده است. زیدآبادی که در جلد دوم خاطراتش با عنوان «بهار زندگی در زمستان تهران » چگونگی آشنایی و دوستی و همراه یاش با نیروهای ملی مذهبی را

"آخرين ‌روشنائی" تئُودور کاليفيدوس‌، ‌‌رمُانی‌ عميق‌، ‌گرم ‌و بسيار قوی ‌در
 باره ستيز بين ‌رنج ‌و عشق‌ به‌زندگی ‌و تاثیر عشق در هستی انسان‌ها است.‌ بُرشی ‌عميق ‌و
 جانکاه ‌در زندگی ‌مهاجرين‌. ‌شخصيت‌های ‌‌کتاب ‌چهره‌های ‌آشنائی‌ هستند‌ که ‌همهٔ ‌آنهائی ‌که ‌ا‌ز سر اجبار و یا ا‌ز بد حادثه ‌تن ‌به‌زندگی ‌درغربت ‌داده‌اند، آنها را
 ‌می‌شناسند.؛

من به عنوان یک نویسنده (pisarka، شکل مؤنث pisarz)، اغلب با مردمحوریِ زبان لهستانی دست به گریبان بوده‌ام، چون وقتی به زبان اول‌شخص می‌نویسید، ناممکن است که بتوانید از اشاره به جنسیتِ شخص احتراز کنید.؛

خودداری هانتکه از جستن حقیقت درباره‌ی مجرم در جنگ بالکان، و حمله‌های پر خشونت او به ‏روزنامه‌نگاران، در زمانی دیگر صورت گرفته‌اند. اما جایزه‌ی نوبل در زمان حاضر به او داده می‌شود. از ‏همین روست که من معتقدم که او شایسته‌ی دریافت جایزه نیست.‏؛

انتقاد شدید از پتر هاندکه تازگی ندارد. از دهه‌ی ۱۹۹۰ و از هنگام سخنان او درباره‌ی جنگ خونین در ‏بالکان، از او انتقاد شده‌است. او را متهم کرده‌اند که جانب صرب‌های ملی‌گرا و رهبرشان سلوبودان ‏میلوسه‌ویچ را گرفته‌است. میلوسه‌ویچ برای جنایت‌های جنگی محاکمه شد. هاندکه از جمله هنگام ‏تدفین میلوسه‌ویچ در سال ۲۰۰۶ سخنرانی کرد.‏؛