دبیر آکادمی نوبل گفت گلوک برای «زبان مستقل خود که برای موجودیت انسان و فردیت او بیانی زیبا و دقیق و قابل درک برای همه مردم جهان یافته» این جایزه را دریافت می‌کند.؛

امسال «متس مالم»، دبیر دائم و سخنگوی آکادمی سوئد برنده نوبل ادبیات ۲۰۲۰ را در حالی معرفی کرد که به دلیل بحران جهانی کرونا تنها تعداد کمی از رسانه‌های منتخب در مراسم معرفی برنده حضور داشتند. همچنین مراسم اعطای جایزه نوبل که هرساله در ماه دسامبر در استکهلم سوئد برگزار می‌شد نیز لغو شده و به جای آن مراسم دریافت جایزه توسط برندگان در کشورهای خودشان پخش تلویزیونی خواهد شد.؛

داستان «مرشد و مارگریتا» در پس‌زمینه‌ای زیر سلطهٔ ایدئولوژی کمونیسم با این پیش‌فرض که ‏تحمیل شرایط مشخص به تغییر طبعیت انسان و تولید ایده و ایده‌آل برساخته در آن شرایط ‏می‌انجامد، رخ می‌دهد و شکست این ایدئولوژی را، پیش از آن‌که واقع شود، پیشنهاد، بلکه ‏بشارت می‌دهد؛

ماریکه رین‌فلد در مزرعه‌ای در جنوب هلند بزرگ شده،‌ و این کتاب که او ۶ سال را وقف نوشتن آن کرده، ملهم از داستان زندگی خود اوست. او که نخست می‌خواست معلم زبان هلندی شود، سرانجام تحصیل را رها کرد تا وقت آزادش را صرف نوشتن کند.؛

در سال ۲۰۱۹ مردم ترکیه ۸ میلیارد و ۸۵۲ میلیون لیر (به صورت تقریبی ۱ میلیارد و ۴۵۰ میلیون دلار) کتاب خریده‌اند که نسبت به سال گذشته میلادی ۲۷ درصد رشد داشته است.؛

طاعون در این کتاب می تواند یک اپیدمی واقعی باشد. می دانیم که کامو برای نوشتن این کتاب سال ها روی این بیماری تحقیق کرد. طاعون یا مرگ سیاه در حافظه جمعی مردم اروپا نقش بسته. ولی کتاب "طاعون" را باید فراتر از شرح یک بیماری خطرناک و واکنش مردم به آن خواند. این رمان می تواند استعاره ای باشد بر جنگ و بلایای بزرگ، بر ناپایداری نظمی که خلل ناپذیر تصور می شود؛

«هیچ انسانی هرگز این توانایی را ندارد که حقیقتاً در رنجی سهیم شود که خود قادر به مشاهده‌ی آن نیست»: این نکته‌ی کامو سوژه‌ی کوری، رمان ژوزه ساراماگو، می‌شود که در سال ۱۹۹۵ منتشر شده، و بازآفرینی درخشان و مهیب داستان‌های طاعونی است. ؛

من رمان «بیگانه» را در یک جمله که گمان نمی‌کنم زیاد خلاف عرف باشد، خلاصه کرده‌ام: «در جامعهٔ ما هر کس که در تدفین مادر نگرید، خطر اعدام تهدیدش می‌کند.»؛

در جلساتی که گروسمن با نمایندگان اتحادیه‌ی نویسندگان و ایدئولوژیست اصلی حزب، میخاییل سوسلوف، داشت، به او گفته شد که کتابش، که بسیار خطرناک‌تر از دکتر ژیواگو ارزیابی شده بود، تا ۲۰۰ سال دیگر نمی‌تواند منتشر شود؛