• چپ به عنوان یک نیروی سیاسی، در شرایط مشخص کنونی ایران در حاشیه میدان سیاست قرار دارد، در حالی که پایه اجتماعی طبیعی آن (یعنی کارگران و زحمتکشان) حالا در میانه میدان می رزمند و جانفشانی می کنند. بنابراین چپ باید قبل از هر چیز دیگر، تلاش کند به یک نیروی سیاسی در میانه میدان تبدیل شود تا توان پیوند و همراهی با پیکارهای اکثریت زحمتکش را داشته باشد و گرنه به دنباله رو جریان های سیاسی دیگر تبدیل خواهد شد ... ؛

این هست که یکی از مشکلات ما با دموکراسی مدرن آن است که این ‏‎[سیستم‎[‎‏ فقط به ‏دنبال تامین صلح و رفاه است، در حالی که مردم بیش از این‌ها می‌خواهند... لیبرال دموکراسی حتی کوشش نمی‌کند که ‏زندگی خوب را تعریف بکند، این امر به خود افراد واگذار شده، که دارای حس از خود بیگانگی بوده و بدون هدف‌اند، و ‏به همین خاطر هم با پیوستن به گروه‌های هویت‌گرا در جستجوی کسب یک حس تعلق جمعی‌اند.» وی می‌گوید منتقدین ‏وی «احتمالا قسمت پایانی کتاب - پایان تاریخ - وی را نخوانده‌اند، که در واقع تماما در باره برخی از تهدیدهای بالقوه ‏متوجه لیبرال دموکراسی بود.» ‏؛

در سمینار «خصوصی‌سازی در ایران»، پرویز صداقت تاریخچه‌ای از خصوصی‌سازی و برندگان و بازندگان آن را ارائه کرد، با تمرکز بر دو نمونه شرکت ملی مخابرات و کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه. فریبرز رئیس‌دانا در بحث نظری- تاریخی خود خصوصی‌سازی در ایران و جهان را بررسی کرد و در مقابل آن به سه بدیل دولتی‌کردن، ملی‌کردن و اجتماعی‌کردن پرداخت. محمد مالجو از سازوکار خصوصی‌سازی طی سه دهه گذشته، روش‌های متنوع آن و راهکارهای پیش‌روی جنبش‌های اجتماعی سخن گفت ... ؛

این نوع حکومت بیشتر در کشورهای توسعه نیافتهٔ دارای رژیمهای دیکتاتوری، سرزمین‌هایی که مردمش از سطح آگاهی اندکی برخوردارند و به حقوق خود واقف نیستند و از بلوغ سیاسی و فرهنگی فاصله دارند و همچنین اقتصاد آنها دولتی است دیده می‌شود. همسنگ فارسی مناسب و رسا برای این مفهوم ، «دزد سالاری» یا «یغما سالاری» است.؛

رسشی که بسیاری در جنبش ۶۸ و سپس بهمن ۵۷ مطرح کردند و همچنان طرح می‌کنند این بود: چگونه یک شورش توده‌ای و خشن در کشورهای ثروتمند با مردمی مرفه ناگهان چون صاعقه در آسمانی آبی، بدون هیچ هشداری توانست درگیرد؟ چطور نیروی عمده جنبش اعتراضی را نسل جوانی که شرایط بهتری نسبت به پدران خود داشت، تشکیل می‌داد؟ آیا واقعاً این جنبش‌ها بدون «هیچ دلیل عقلی» و قابل توضیحی شکل گرفتند؟ ...؛

جای تأسف دارد که بسیاری از انقلابیون دیروز به خاطر برخی از اشتباهات دیروز خود و یا یارانشان ، به قول غربی‌ها « بچه را با آب کثیف دور می‌اندازند» و یا به قول ایرانی‌ها تر و خشک را با هم می‌سوزانند. ؛

انتخابات در ایران حالت نمایشی دارد. ببینید که وقتی می‌خواهند رأی بگیرند، در روستاها و شهرها، خصوصا در انتخابات محلی، چه معرکه‌ای برای جلب رأی برپا می‌کنند. از توزیع غذا و پول و براه انداختن کارناوال‌های مسخره تا وعده‌های پوچ و حرف‌های بی‌جایی که می‌زنند، همگی مشمئز کننده است.؛

یک تئوریسین اصلاح‌طلب در پاسخ به این پرسش که آیا ممکن است حامیان جریان اصلاحات این جریان را تنها بگذارند، دست از حمایت بکشند و حتی به جریانی موسوم به براندازی بپیوندند؛ پیش‌بینی کرد که ریزش جدی از سمت حامیان اصولگرایان به سمت جریان اصلاحات صورت خواهد گرفت؛ اما براندازها به چنددلیل از جمله عدم وحدت در فرماندهی،تعارض راهبردها و وابستگی به پول‌های کثیف و وابستگی به برخی کشورهای منطقه شانسی برای پیش‌رفت ندارند.؛

هیچ سیستمی را در دنیا ندیده‌ام که تا این اندازه علاقمند باشد برای خود دشمن تولید کند. چه در عرصه‌ی عمومی و بین‌المللی و چه در عرصه‌ی داخلی. چه کسی می‌آید کشورهای مختلف را در مجموعه‌ای باعنوان “غربی، عبری، عربی” بگنجاند و بگوید که اینها همه با من دشمن هستند؟ اصلا این ترکیب گویای نوعی علاقه به دشمن‌سازی است.؛

هستند اما هنرمندان و نویسندگان و روشنفکرانی، که چون برخی امضا کنندگان متن «با ما همصدا شوید»، شرافت فردی، استقلال شخصی و هنری و فرهنگی خود را حفظ کرده، تن به حمایت از استبداد نداده، با رانت خواران همکاسه نشده اند. سخن من با این گروه است ...؛