آنچه واقعیتِ تاریخ بوده ازاین قرار است: از جمله قدرت و ابهام، قدرت و زور، قدرت و حیله گری، قدرت و کتمان، قدرت و پول، قدرت و سوء استفاده از واژه‌ها، قدرت و تغافل، قدرت و لذت، قدرت و تکبر، قدرت و اخفاء، قدرت و آدرس غلط دادن، قدرت و اطلاعات غلط دادن، قدرت و ترساندن، قدرت و انحصار، قدرت و خودخواهی، قدرت و پرخاشگری، قدرت و کنترل، قدرت و حفظ قدرت، قدرت و نمایش؛

بر افراشتن پرچم انتخابات آزاد، از جمله به معنی اعاده حیثیت از نهاد م جلس به مثابه عصاره ملت و نتیجه مهم صد و پنجاه سال تلاش برای دموکراسی و حاکمیت قانون نیز هست. به همان نسبت که حاکمیت مجلس را خوار می کند، مردمان بیشتری به این نتیجه می رسند که تشکیل مجلسی قانونگذار و تصمیم گیر در یک انتخابات آزاد و سالم راهمطلوب و ممکن عبور مسالمت آمیز از بحران ، خلع ید از ولایت مافیا و استقرار جمهوری در کشور است؛

با این انتخابات، کشور ما وارد مرحله‌ای از حیات خود شده است که بدون اغراق، می‌توان آن را ورود به دوره‌ای بی‌نهایت بغرنج، ناشناخته، مبهم و در عین حال "سرنوشت‌ساز" خواند.؛

در انتخابات دیروز شاهد پایین‌ترین مشارکتِ همهٔ انتخابات‌های بعد از انقلاب در کل کشور (۴۱ درصد) و تهران (۲۲ درصد) بودیم. / صادق زيباكلام: ۷۰ درصد و در برخی شهرهای بزرگ تا ۸۰ درصد مردم شرکت نکردند / درصد مشارکت در کرج ۲۲.۴ درصد بود / مشارکت در قم هم به ۴۰ درصد نرسید / علل رای ندادن مردم: “عدم تاثیرگذاری انتخابات در بهبود وضعیت کشور”، “عدم اعتماد به برگزارکنندگان انتخابات” و “نبودن کاندیدای مورد علاقه”؛

پس سیاست چیزی است که بدیو آن را «رخدادی محوشونده و ناپایدار (evanescent)» می‌خواند، کنشی که مردم به‌واسطه‌ی آن به عرصه‌ی وجود در آمدن‌شان را اعلام کرده و در صدد وفاداری به آن اعلام برمی‌آیند. سیاست مبتنی بر رخداد ناممکن یا دست‌کم بسیار نامحتمل شده است. سیاست در فلسفه‌ی بدیو هم‌چون تاریخ در فلسفه‌ی هایدگر است: به‌ندرت رخ می‌دهد.؛

پوپولیسم همین است: واقعیت‌ها‌ را نبینید و حرفی بزنید که فقط مردم خوششان بیاید. کدام مورخ و کدام صاحب عقل سلیمی که در این ۴۰ ساله جمهوری اسلامی زندگی کرده، می‌پذیرد که از سال ۶۸ به بعد لیبرالیسم یا نئولیبرالیسم در ایران حاکم بوده است؟؛

سر پل ها و همکاری هائی که هم اکنون میان گروه ها و شخصیت های جمهوريخواه در داخل و خارج وجود دارد، برای تداوم گفتگو های تا کنونی و به فرجام رساندن آن کفايت می کند، مشروط بر آنکه اراده کافی میان مدعیان، برای عبور از زخم ها و خودخواهی های بدخیم پديد بیايد و نسل بر آمده از 57 توان خود را صرف انتقال تجربه به نسل بعد کند و کار مديريت سیاست را به آنها واگذارد؛

فرآیند مبارزات انتخاباتی بسوی هرچه بیشتر حرفه‌ای شدن است. این ویژگی در انتخابات پارلمانی گذشته خود را به عیان نشان داد. اکنون رویکرد حرفه‌ای به مبارزات انتخاباتی وجه مشترک کلیه احزاب سوئدی است. این تحول محدود به سوئد نیست (۱۶۲). کانال‌های ارتباط گیری نوین بعنوان بخش جدایی‌ناپذیری از استراتژی مبارزات انتخاباتی حرفه‌ای احزابِ بیشتر کشورهای اروپایی تبدیل شده‌اند.؛

در گره‌گاه تاریخی جهان به ناگهان برهنه شده و مردم حکومت را، حکومت مردم را و ما همه یک‌دیگر را و موضع و جایگاه خود را برهنه می‌بینیم . نقاب‌ها و پوشش‌های استبداد سرکوب‌گر و ددمنش برداشته‌شده و قدرت ددمنش، برهنه در مقابل مردم و آیینه تاریخ می‌ایستد. صراحت گره‌گاه راه بر بندبازی و میانه‌بازی می‌بندد و زبان صریح و روشن ‌می‌شود؛

انتخابات پیش رو بایستی با تمام توان، از سوی تمامی نیروهای دمکراسی‌خواه، از هر طیف و گرایش کنشگرانه تحریم شود بدین معنی که فعالین سیاسی، مدنی، صنفی، فرهنگی و ... باید از هر فرصتی برای بیان و اعلام اعتراض بهره جویند. فراگیر شدن کنش اعتراضی است که می‌تواند در نهایت هیمنه سیاست النصر بالرعب را بشکند و مستبد امروز ایران، علی خامنه‌ای، را مجبور کند که تن به انتخابات آزاد دهد.؛