زنان در جوامع سنتی و در چارچوب روابط هتروسکسوال مردسالارانه، به دلیل عدم برخورداری از حقوق قانونی، عرفی، اقتصادی و اجتماعی برابر با مردان، در معرض ستمدیدگی مضاعف هستند و وجود “مهریه” اگرچه ممکن است برای فرار از تباهی ناشی از این ستمدیدگی ها تا حدودی کاربرد داشته باشد، اما هم چنان به عنوان یک سنت، تداوم بخش یک رابطه نابرابر، نماد یک رابطه نابرابر و ابزاری برای مشروعیت بخشیدن به آن است ...؛

متاسفانه قتل زنان در کردستان و همچنین خودسوزی و ختنه زنان بسیار رایج بوده و به تازگی خودسوزی جای خود را به خودکشی ازطریق مصرف قرص برنج و حلق آویز کردن داده است. متأسفانه به ما فعالان زنان در کردستان اجازه فعالیت نمی دهند. از طرف دیگر سمینارها و نشست های زیادی در مرکز در مورد زنان برگزار می شود. همیشه این گلایه را از مرکز داشته ام که دغدغه ای در مورد خودکشی زنان ندارند. ...؛

با وجود تلاش همواره‌ام برای حفظ امید و دیدن بخش پُر لیوان، ناچارم بنویسم که درآغاز چهلمین سال «جمهوری اسلامی»، چشم‌انداز نزدیک نسبت به وضع ایران به‌طور کلی و وضعیت زنان به‌ طور مشخص را تاریک و بسیار نگران‌کننده می‌بینم. خرابی‌ها و خشونت‌ها، تلخی و فساد و دروغ، بیکاری و گرانی و دلسردی بر روح و جسم اکثر مردم آوار شده است؛

در کشورهایی مثل ما با سلطه‌ی سنت «آبروداری» همین وضع هم باید باشد. خط‌کش اخلاق به‌‌دستان در پنهان‌ترین زوایای خانه و ذهنمان مدام حضور دارند. حتی یادداشت‌های روزانه به معنای واقعی کلمه، یعنی با عریان کردن روح و بی‌پروا به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد.؛

حالا یکتا رو‌به‌رویم نشسته و با گریه تندتند از روز عروسی تا به امروز را تعریف می‌کند: «از هشت‌سالگی نامزد بودم، باید ۲۰ میلیون تومان به پدرم می‌دادند تا من را ببرند، ۱۲ساله شدم که تمام پول را دادند و من عروس شدم، حالا هرجا می‌روم باید یکی همراهم باشد، گاهی پسرک هفت‌ساله باید از خانه دنبالم بیاید و من را بیرون ببرد، اصلا اجازه ندارم تنها جایی بروم، اوایل در خانه خانواده شوهرم زندگی می‌کردم. ؛

ساعت حدود شش صبح است. ۵۰ زن دورهم ایستاده‌اند؛ در انتظار رسیدن سرویس‌ تا هرچه زودتر به محل کارشان برسند. مقابل مسجد جوانان در شهر نهاوند همدان هستم. بیشتر زن‌ها ساکن محله «شیخ منصور» هستند و «پای قلعه» و «گلشن»؛ از مناطق حاشیه‌ای نهاوند. اکرم پیراهن گشاد گلداری پوشیده. سنگین و سخت راه می‌رود. باردار است، روزهای آخر ۹ ماهگی‌اش را می‌گذراند. ۲۵ روز مانده به زایمانش. ... ؛

دختراني كه به هر دليلي از خانه فرار كرده و بي پناهي جامعه را به پناه خانواده ترجيح مي دهند، نيازي جدي به دريافت خدمات سلامتي و باليني دارند. شهرونداني كه در برابر اتفاقات اجتماعي بسيار آسيب پذير بوده و نياز است تا مراكز دولتي و تشكل هاي مردمي به ياري آن‌ها بيايند؛

براساس مطالعات انجام شده در 1382 نیز 33 درصد کودکان زندان دارای مشکلات روانی بودند و آثاری از مشکلات گفتاری نيز در ميان آنها مشاهده می‌شد. يک‌ سوم اين کودکان نيز از اختلالات روانی از خفيف تا شديد رنج می‌بردند. بيماری‌های عفونی مانند عفونت ادراری نيز در ميان کودکان زندان شايع بود و در 13 درصد از آنها علائمی از کودک‌آزاری مشاهده می‌شد. از سوی ديگر، مطالعات نشان می‌دهند کودکان زندان بيشتر از ساير هم‌سن‌وسال‌های خود در معرض بزهکاری قرار دارند و زودتر از ساير بزهکاران در اين مسير قرار می‌گيرند و بسياری از آنها به جرم ارتکاب جرائم مختلف به زندان بازمی‌گردند.؛

فقر در ایران به سرعت در حال زنانه شدن است. طبق تعریفی که دایانا پیرس، جامعه‌شناس آمریکایی، در حوزه‌ی مطالعات علوم اجتماعی رواج داد، ادغام کشورهای در حال‌ توسعه در اقتصاد جهانی به زنانه شدن فقر انجامیده است. زنان محروم‌تر شده‌اند، و بر اثر دسترسی کمتر به فرصت‌های شغلی و اختیارات قانونی به مردان وابسته مانده‌اند. فرهنگ مردسالار و تابوهای باقی‌مانده در جوامعی مثل ایران زندگی را برای زنان، به‌ویژه زنان خودسرپرست، به تنازع بقا تبدیل کرده است. تلاشی هر روزه، نفس‌گیر و جان‌فرسا حتی برای یافتن سقفی بالای سر. ؛

بازار بردگان شب‌ها باز می‌شد. ما صداهای مضطرب‌کننده را از طبقه پایین می‌شنیدیم. جایی که نظامیان داعش ثبت‌نام می‌شدند. وقتی اولین مرد وارد اتاق می‌شد، همه دخترها جیغ می‌زدند. مثل لحظه انفجار بود. مثل زخمی‌ها ناله می‌کردیم، خم می‌شدیم و روی زمین بالا می‌آوردیم. اما هیچ کدام اینها سربازها را متوقف نمی‌کرد. دور اتاق می‌چرخیدند، به ما که جیغ می‌زدیم و التماس می‌کردیم، زل می‌زدند.؛