با انتشار مقاله‌ای به این پرسش پرداخته که تا چه اندازه اتهامات وارده از سوی ترامپ به سازمان جهانی بهداشت را می‌توان وارد دانست؛ آیا او با این حرکت در اصل به دنبال یک مانور هوشمندانه برای سرپوش گذاشتن روی اشتباهات دولت خود و انحراف افکار عمومی بوده یا اینکه واقعا از سازمان جهانی بهداشت اشتباهاتی فاحش در مدیریت بحران سر زده است؟؛

دوره کووید-19 نامشخص است، اما واضح است که همه‌گیری باعث فشار بی سابقه‌ای بر جوامع و دولت‌ها خواهد شد. این امر باعث تشدید تنش‌های موجود و ایجاد شرایط جدید می‌شود و احتمالا ادامه اعتراضات در سراسر جهان در ماه‌های آینده قطعی خواهد بود. کووید-19 در حال بازنویسی تاریخ ما و به چالش کشیدن رابطه بین شهروندان و دولت‌ها است؛

پرسش اصلی از نظر هابرماس چنین است: آیا ما حاضریم که به خاطر رونق مادّی و اجتناب از فجایع اجتماعی ناشی از بحران اقتصادی، شمار مرگ و میر بیشتری را بپذیریم؟؛

رهبران کشور به این نتیجه رسیدند که برای مهار کردن شیوع بیماری لازم است که شهروندان کاملا مطلع باشند و از ایشان درخواست شود همکاری کنند.؛

خانم نئومی کلاین نویسنده کتاب پر خواننده « دکترین شوک » در رابطه با دوران پس از فجایع بزرگ هشدار می‌دهد و می‌نویسد؛ «در اثر یک فاجعه (مثلا یک کودتا، حمله تروریستی، فروپاشی بازار، جنگ، سونامی یا توفان) جامعه دچار یک شوک جمعی می‌شود. بمب باران‌ها، ترور‌ها و توفان‌‌های درهم کوبنده در خدمت سست کردن و به «راه آوردن »کل جامعه قرار می‌گیرد، درست همان‌ طور که موزیک گوشخراش و شکنجه‌ها در بازجویی، زندانی را سست و وحشت‌ زده ‌می‌کند و او را «به راه می‌آورد» و از باورهایش روگردان می‌شود و اسامی رفقایش را لو می‌دهد. جوامع شوک زده نیز غالبا از دست آوردها و ارزش‌هائی که در حالت عادی سرسختانه از آنها محافظت می‌کردند از حفظ آنها دست برمی‌دارند.»(۸)؛

ما در اواسط ماه دسامبر (اواخر آذرماه ۹۸) یکی از فروشندگان غذاهای دریایی احساس ناخوشایندی کرد. او چندین روز برای استراحت در خانه ماند، اما در مدت سه روز، ۳ کیلو وزن کم کرد و به همین دلیل در نهایت تصمیم گرفت به بیمارستان برود. اما هنگام مراجعه، به بیمارستان تخصصی بیماری‌های عفونی منتقل و در ۱۹ دسامبر (۲۸ آذر) بستری شد.؛

حالا محکوم به خانه‌نشینی شده‌ایم. فکرش را هم نمی‌کردیم. تغییر عادات به اندازه‌ی کافی دشوار است اما هجوم افکار متناقض همراه با حس خطر و تهدید، ما را به‌کلی درگیر خود می‌کند. اضطرابِ از دست‌رفتن و از دست‌دادن، ترس‌ها، غم‌ها و دلتنگی‌ها، نگرانیِ از دست دادن موقعیت‌های شغلی و ضرر و زیان‌های مالی، احساس خفگی در نبود روابط معمول اجتماعی، دوری از طبیعت و زیبایی‌های آن و بالاخره مطالب اضطراب‌آفرینی که شبکه‌های ارتباط جمعی بلاوقفه به جامعه تزریق می‌کنند؛

طی چند هفته از ۲۱ فوریه که ایتالیا از کشف اولین مورد ابتلا به کووید۱۹ خبر داد شرایط به سرعت بحرانی گردید تا جایی که دولت تصمیم به تعطیل کردن کشور گرفت. در این بازه زمانی بسیار کوتاه کشور با سونامی از موارد ابتلا به بیماری رو به رو شد. این بدون شک، بزرگترین بحران ایتالیا از زمان جنگ جهانی دوم به این سو است؛

چرا ما تا این اندازه از ویروس کرونا می ترسیم؟ ناشناخته بودن کرونا، مخفی کاری دولت ها، عدم مقابله جدی دولت ها با کرونا، جهانی شدن و تخریب محیط زیست برخی از دلایل ترس از ویروس کرونا هستند.؛

نکته دیگر این است که طبقات پایین‌تر معمولاً در مشاغل غیررسمی مشغول کار هستند که از مزایای کارمندان و کارگران بخش رسمی برخوردار نیستند یا در مشاغل رسمی‌ای هستند که از مزایای رفاهی کمتری مثل دورکاری و انواع مرخصی‌ها و کار به‌صورت شیفتی و بقیه موارد و تسهیلات برخوردارند و عمدتاً از این مزایا محرومند؛ در واقع مجبورند در محل کار حضور پیدا کنند.؛