تعدادی از رباعی های وی را مرور می کنیم : ﺳﻮﺯﻟﺮ ﻣﻨﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﻮﻟﮑﯿﻨﻪ ﮔﻮﺗﺮﺳﯿﻦ ﺍﻟﺘﯿﺐ ﺍﻭﻧﺪﺍ ﻣﺎﻏﺸﻮﻏﯿﻤﺎ ﯾﺘﯿﺮﺳﯿﻦ ﺑﺎﺷﻼﻣﺪﺍ ﺳﻮﯾﮕﯽ ﺩﻥ ﺑﺎﺷﻼﺏ ﺩﯾﻢ ﺍﻭﺯﺍﻝ ﺳﻮﻧﮕﺪﺍ – ﺩﺍﺳﻮﯾﮕﯽ ﺑﯿﻠﻦ ﻗﻮﺗﺎﺭﺳﯿﻦ ****************************** ﺑﯿﺮ ﺍﻟﯽ ﭘﺎﻟﺘﺎﻟﯽ ﮐﻮﮐﻤﺪﻥ ﭼﺎﭘﺪﯼ ﭼﺎﭘﯿﺐ ﭘﺠﻪ ﺍﻭﻗﻼﺏ ﺳﻮﻧﮑﮕﯿﻤﯽ ﯾﺎﻗﺪﯼ ﺍﻭﺯ ﺍﻭﺩﻭﻣﺎ , ﺍﻭﺯﻭﻡ ﯾﺎﻧﯿﺐ ﺍﻭﺗﯿﺮﺩﯾﻢ ﺍﻭﻝ ﺷﻮﻧﺪﺍ ﺟﺎﻗﺠﺎﻗﻼﺏ , ﺍﺳﺘﻮﻣﺪﻥ ﺑﻮﮐﺪﯼ ********************************** ﮐﺎﺷﮑﯽ

به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی دانشجویان ترکمن، شماره جدید فصلنامه ی بین المللی فراغی (۶۵) که در گیشه های مطبوعاتی قرارگرفته است؛ حاوی مطالبی در باره مقوله هایی چون تاریخ، ادبیات و فرهنگ‌ترکمن است. در کنار آن یکی از مقوله های که در سالهای اخیر در این نشریه باب شده است انتشار ویژه نامه

روستای نوخور در غرب کوپتداغ در جمهوری ترکمنستان، محل خاصی است که در آن افسانه‌هایی که زاده شده اند، به افسانه های دیگر ترکمنی شبیه نیستند. جهان کوهستانی ویژه نوخور که با باغ های باشکوه احاطه شده اند تاریخ منحصر بفردی را بوجود آورده است.اما با این حال یک افسانه‌ی نوخوری وجود دارد که ارتباط

سرگی دمیدف تحصیلات خود را دردانشکده اقتصاد وتاریخ دانشگاه دولتی مسکو بنام م.و.لمونوسف (شعبه مردم شناسی) بپایان میرساند.دمیدف ازسال ۱۹۵۹ تا اواسط دهه ۱۹۹۰ درجمهوری ترکمنستان شوروی زندگی وکارمیکند.وی درسال ۱۹۵۹ درشعبه مردم شناسی انستیتوی تاریخ فرهنگستان علوم ترکمنستان شوروی استخدام شد،جاییکه بلاوقفه تا پایان سال ۱۹۹۷ درآنجا کارکرد. دميدوف مولف هفت کتاب (پنچ مونوگرافی)

مقالاتی درباره تاریخ اوغوزها و ترکمن‌ها آسیای میانه در سده های نهم و سیزدهم. اطلاعات تاریخی و جغرافیایی‌ای که از اوغوزها و ترکمن‌ها ارائه شده اند اسکان آنها در سده دهم را مشخص می‌کنند. مناطق زیستگاه آنها در سده یازده ازطریق تحلیل آثار ابوریحان بیرونی روشن می شوند. لازم به ذکر است که داده‌های بیرونی

زندگی و فعالیت ابوالغازی، خان خیوه، نظامی و تاریخ نگار بخاطر زندگی نامه اش که بخشی در تالیف دوم او بنام« شجره ترکان قدبم»- «شجره ترکان» منتشر کرده، شناخته شده است. ابوالغازی نتوانست اثر دوم خود را به اتمام برساند و پسر خود انوش محمد خان (از ۱۶۶۳ تا ۱۶۸۷ سلطنت کرد) را به تکمیل