بردی کربابایف، بنیانگذار ادبیات معاصر ترکمن، در سال ١٨٩٤میلادی در بخش تجن از استان عشق آباد، در خانواده ای برزگر متولد شد. او ابتدا در مدرسه محل خود و بعد در مدرسه بخارا به کسب علوم قدیم پرداخته و ضمنا با آثار شعرای کلاسیک خاور زمین همچون سعدی، حافظ ، نوایی، خیام، فضولی، آزادی، ماغتئم قلی و سایرین آشنایی کامل یافت. او بویژه فولکلور قدیمی ترکمنها را مورد پژوهش قرارداده و آثار متعددی را نیز جمع آوری نمود. وی در ایام جوانی میل وافری به سرودن شعر بزبان مادری خود داشته و این استعداد و طبع شعر و نویسندگی او بعد از انقلاب اکتبر تکامل یافت. وی در این ایام رمانهای معروف خود « آئغئتلی أدیم » ، «غایغی سئز آتابایف» ، و غیره را به رشته تحریر درآورد و آثار بسیاری را از زبانهای روسی، آذربایجانی، تاجیکی، ازبکی، ترکی به زبان ترکمنی برگرداند. ؛

فرهنگ موسیقی غنی و خود ویژه ملت ترکمن، همچون موسیقی دیگر خلقهای شرق، در طول چندین قرن شکل گرفت و رشد یافت و از نسلی به نسل دیگر بمثابه یک سنت شفاهی منتقل گردید. در این یادگارهای فرهنگ موسیقی که تا زمان ما رسیده و مکاتب فلکلوریک و حرفه ای را در خود شامل گردانیده است، اندیشه ها و آرزوها، جهان بینی و تاریخ چندین ساله ملت ترکمن، شرایط ویژه زندگی دامداری و کشاورزی او انعکاس یافته است.؛

ارزش و شخصیت هر خلقی نه بر اساس شمار کمی آن خلق، بلکه بر اساس میزان و قدرت خلاقیت معنوی آن ارزشگذاری میشود. هر خلقی اگر بتواند با بکارگیری نبوغ خود به توشه انسانیت خلق خویش به آن میزان دانش و زیبایی بیافزاید، بهمان میزان خلقیت خلق خویش را اثبات نموده، تاریخ نابود نشدنی آنرا می نگارد تا الگویی بر ای نسلهای آتی باشد. تاریخ، ادبیات، موسیقی و سازهای خلق ما طی سخت ترین دوران حیات خود شکل گرفته و بار سنگین تاریخچه زندگی خلق خویش را در خود جای داده است. بهمین علت، ما نسلهای امروزین به الگوهای میراث گذشتگانمان فخر ورزیده، به شاعر کبیرمان ماغتئم قلی و به اشعار آن افتخار نموده و به انواع صنایع بی همتای ظریفمان که با خلاقیت ذهن بدست آمده احساس غرور میکنیم و همچنین به صنعت ترانه سرایی، به صنعت هنر موسیقی مان، به باغشی ها و آهنگسازان توانمندمان می بالیم. ؛

Rubagylar؛

مقالات ادبی – تورکمن نیوز – من در مقاله ی پیش با عنوان “با رویکرد نقد فرهنگی” در وقت جنگ، دوتارت را کوک کن “یوسف قوجُق” (۱۳۹۴) کوشیدم تا اندازه ای خواننده را با سویه هایی از خوانش فرهنگی اثر آشنا کنم. در این نوشته می کوشم همین رمان را با رویکرد “پساـ استعماری” مورد بررسی

جرجاني در همان آغاز كار براي خدمت در دفاتر خارج از كشور، دوره عالي خبرنگاري را زيرنظر كارشناسان خارجي گذراند، كه اين اعزام با پيروزي انقلاب اسلامي ايران مصادف شد و انجام نگرفت. وي سپس از تهران به‌صدا و سيماي مركز مازندران و سپس گرگان منتقل شد و به‌عنوان مسؤل اخبار آن مركز مشغول بكار گرديد. وي در مدت هشت سال دوران دفاع مقدس، به‌عنوان مسؤل واحد خبر صدا و سيماي مركز گرگان و بعد از آن نيز به‌عنوان سردبير و دبير خبر و خبرنگار در آن مركز، به‌خدمت خود ادامه داد، تا اينكه در سال 1379 بازنشسته شد. جرجاني دو سال قبل از بازنشستگي، به‌عنوان بخشدار بخش مرزي گميشان در شهرستان تركمن، مأمور شد و مدتي هم به‌عنوان مشاور اهل سنت فرمانداري شهرستان گرگان، همكاري نمود.؛

- ENE DIL MODADAN GAÇÝA؛

Ömrüme pent؛

در میان ما، کسانیکه در مورد هنر و تمدن و تاریخ ترکمنها اطلاعات جامعی دارند، رو به کاهش است. در مقابل، ما در نگارش و فراگیری از اطلاعات آنان جدیت زیادی بخرج نمیدهیم. بطور مثال، آتا آولیف که در رابطه با تاریخ موسیقی ترکمنها حاوی اطلاعات فراوانی است، در آستانه سن ٧٠ سالگی خود قرار دارد. وقتی با او در مورد تاریخ موسیقی ترکمن و جایگاه باغشی های ترکمن به صحبت می نشینی، در می یابی که او واقعا یک دایرة المعارف زنده است. ما جهت شناساندن این « دایرة المعارف » زنده به خوانندگان خود پای صحبت او نشسته و سئوالاتی را با او در میان گذاردیم. ؛