مزدک لیماکشی:ايران امروز: ما‌ها که در دیکتوری‌ها زیسته‌ایم می‌دانیم که دیکتاتوری در عمل به چه معنی است. اما این امر مهمی است که بدانیم که دیکتاتوری‌ها بر چه پایه‌هایی استوارند و چگونه و با چه توجیهاتی و با چه ابزاری قدرت خود را بر مردم تحمیل می‌کنند. این نوشتار به شاخص‌های مشترک دیکتاتوری‌ها و همچنین به

روزنامه‌های امروز صبح تهران، شنبه ۲۳ دی در صفحات اول خود از ترامپ و بازی با حربه تهدید برجام نوشته و در عین حال از زبان‌های مختلف به تحلیل و شناخته زمینه‌های بحران بین دولت‌های ایران و امریکا پرداخته‌اند.ادامه تحلیل ها درباره ناآرامی های ده روز قبل در شهرهای مختلف کشور و علل و ریشه های آن از جمله دیگر مقالات این روزنامه هاست که در عین حال وضعیت نفتکش آتش گرفته ایرانی در دریای چین را مهم دیده و گزارش کرده اند که دولت پیگیر وضعیت سی کارگر ایران این کشتی هستند.؛

ما در بیانیه‌ای که در همین باره صادر کردیم توضیح دادیم که خطر خشونت و بدرفتاری همه بازداشت‌شدگان اعتراض‌های اخیر در ایران را تهدید می‌کند. اما در مورد افرادی که گزارش شده در زندان جان خود را از دست داده‌اند ما به طور مشخص خواستار انجام تحقیقاتی دقیق در این باره شدیم. مقام‌های ایران این دو مورد مرگ در زندان‌ها را «خودکشی» اعلام کردند و گفتند در این باره فیلمی هم موجود است که از نظر ما این ویدئوها باید منتشر شوند و در دسترس عموم قرار گیرند.؛

اگر درمورد خود ایران این بحث را ادامه دهیم، باید این واقعیت را قبل از هرچیز در نظر بگیریم که تقریبا ۶۰ درصد از جمعیت ایران از نظر سنی در زیر ۳۵ سال قرار دارند، نصف جمعیت ایران بعد از انقلاب اسلامی متولد شدند، اکثریت جمعیت شرکت کنندگان در جنبشهای اعتراضی بین ۲۰-۳۰ سال دارند (۷). به همین دلیل نیز استفاده از شبکه‌های اجتماعی فیسبوک، توی‌تر، تلگرام و اینستاگرام به بخشی از زندگی روزمره مردم تبدیل شده است، در سال ۲۰۰۸ یعنی قبل از جنبش سبز، تا ۶۵ درصد از دانشجویان دانشگاه‌ها به دختران اختصاص داشت، در حال حاضرعلیرغم ایجاد موانع بسیار، هنوز هم دختران دانشجو در اکثریت هستند. شهرنشینی رواج بیشتری پیدا کرده و همینطور تبادل افکار و نظر با بیش از ۵ میلیون نفر ایرانی که در غرب زندگی می‌کنند و مسافرت خود ایرانیان داخل به کشورهای مختلف، امکان ارتباط گیری با دنیای واقعی را برای آن‌ها فراهم می‌سازد. دیگر نیازی نیست فردی دانشگاه برود و یا عضو حزب و تشکیلاتی باشد که یاد بگیرد که او در این دنیا دارای حق و حقوقی است، ؛

نظام جمهوری اسلام بر مبنای انحصار سیاسی و اقتصادی است. پستهای سیاسی به دوستان و آشنایان اختصاص دارد و بخشهای اقتصادی به وابستگان و قدرتمندان سپرده می‌شوند. درآمد نفت از طرق مختلف در خارج از ایران در حسابهای شخصی سرمایه گذاری می‌شوند و به مردم کوچه و بازار سهمی نمی‌رسد. بانک‌ها سپرده‌های مردم را جمع آوری می‌کنند و به وابستگان و قدرتمندان وامهای کلان در مقابل وثیقه‌های پوچ می‌دهند. بانک‌ها اکثرا ورشکسته هستند ولی به رفتار خود در زیر سایه نظام ادامه می‌دهند. بقول آقای لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلام، فساد همه گیر شده است و بآسانی قابل حل نیست.؛

چپ ها که نمی توانستند میلیون ها جنایت در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و بلوک شرق سابق را بپذیرند، "سوسیالیسم محقق" را از سوسیالیسم واقعی متمایز کردند. مسلمانان هم گفتند:"اسلام به ذات خود ندارد هیچ عیب/ هر عیب که هست از مسلمانی ماست". بدین ترتیب، یک راه فرار از مسئولیت پذیری این است که صورت های تحقق یافته تاریخی ناپذیرفتنی یهودیت و مسیحیت و اسلام و مارکسیسم و لیبرالیسم و...را از اصل آئین جدا ساخته و محصول "خوانش نادرست" و "عملکرد ناصواب" پیروان قلمداد سازیم. این کاری است که پیروان هر دین و ایدئولوژی ای انجام می دهند.؛

در یکی از سالن ها ناگهان چشمم به غرفه ی ایران می افتد. نزدیک می شوم. غرفه ی کوچکی است. بیشتر شبیه بقالیهای ایرانی در کشورهای اروپائی و آمریکا و کاناداست. انگار زمان در غرفه ی ایران در عصر فردوسی و سعدی و حافظ منجمد شده است. حتی از برزگان فارسی نویس معاصر نیز خبری نیست. ... ؛

رتبه‌های اول بیکاری در کل کشور به شهرهای مرزی اختصاص دارد و مناطق زلزله زده سرپل ذهاب و اسلام آباد غرب نیز بیکارترین شهرهای کشور هستند.در میان شهرهای معترض، کرمانشاه با 295 هزار نفر جمعیت شاغل و 43 هزار نفر جمعیت بیکار، رتبه دوازدهم را در بیکاری کل شهرهای کشور دارد و نرخ بیکاری در شهر کرمانشاه نیز 24.1 درصد است. پس از آن، شهر ایذه رتبه 31 را در بیکاری کشور با 18.3 درصد نرخ بیکاری دارد. کل جمعیت این شهر، 198 و 871 هزار نفر است و از میان جمعیت فعال 64 هزار نفری، 11 هزار و 735 نفر بیکار هستند.؛

اگر گشتی در شهرکتاب‌ها بزنید، در بخش کتاب‌های داستانی و رمان‌ها، دسته‌بندی‌ها و طبقه‌بندی‌های متعددی نخواهید دید. با وجود آن‌که رمان‌ها و کتاب‌های داستانی قسمت بزرگی از کتابفروشی‌های عمومی را به خود اختصاص می‌دهند اما تنوع ژانر چیزی است که در میان این همه طبقه چندان به چشم نمی‌خورد. چرا مترجم‌های ما ژانرهای مختلف خارجی را ترجمه نمی‌کنند و چرا نویسندگان ایرانی سبک‌های جدید داستان‌نویسی را تجربه نمی‌کنند؟ منابع فکری خوبی وجود ندارد؛