این  لحظه از  نظر کامو لحظۀ خود آگاهی‌  است که سیزیپوس  را به فکر وا می‌ دارد.  در چنین لحظه ای  او قوی تر از  آن صخره  است، زیرا بر خلاف صخره، صاحب خودآگاهی‌ است  و قدرت  اندیشیدن دارد.  به عبارت دیگر او  در این  کار بیهودۀ خود یک  نوع  عمل  قهرمانانه می‌ بیند، که  به زندگی‌  او معنا و مفهوم می‌ دهد. چنین  خود آگاهی‌ است که به او  قدرت زندگی‌ می‌ دهد و رنج زندگی‌ را برای او قابل  تحمل می‌ سازد. اگاهی  که باید بر  رنج  او بیافزاید از او یک قهرمان می‌  سازد.؛

کودکان بی هویت بیشتر در سایه ازدواج زنان ایرانی با اتباع بیگانه متولد می شوند که اداره ثبت احوال به آنها شناسنامه نمی دهند و این دسته از کودکان بی هویت می شوند اما این در حالی است که تا سال گذشته و قبل از نامناسب شدن وضعیت اقتصادی کشور اتباع بیگانه در کشور حضور دیرینه ای داشتند که البته بسیاری از آنها به صورت غیر قانونی بودند از این رو شاید دور از انتظار نباشد که مسوولان امر برای این دسته از کودکان تدابیر ویژه ای بیندیشند. شاید در نگاه اول مساله کودکان بی هویت چندان مهم به نظر نرسد اما باید در نظر داشت که این کودکان به دلیل نداشتن متاسفانه از تمام خدمات اجتماعی، درمانی یا حتی تحصیلی نیز محروم خواهند شد که این خود بسیار سخت و دردناک خواهد بود.؛

من فکر می‌کنم وقتِ آن رسیده باشد و یا حداقل زمانِ تلاش برای آن رسیده که این کلاهبرداری یکبار و برای همیشه به آنجایی فرستاده شود که به آنجا تعلق دارد – یعنی به بازارهای مکاره. منظورِ من در اینجا این نیست که طالع‌بینان هیچگاه قادر به بیانِ حقیقت نیستند. ؛

به گزارش پایگاه خبری ترکمن سسی، امانگلدی ضمیر عصر امروز جمعه در گفتگو با خبرنگاران گفت: با توجه به بالا آمدن سطح آب گرگانرود و سست و شکسته شدن بخشی از این سد کیسه ای، توصیه و هشدار ما این است که مردم مکان های ناامن را تخلیه کنند.؛

آنچه که من در شوروی مشاهده نمودم، تحقق عملی دیدگاهی بود که بعنوان نمونه ما در منطقه ترکمن صحرا بشکلی غیر دولتی بدان باور داشته و حتی در محدوده قدرتمان عمل میکردیم. این قرابتهای فکری میان سازمان فدایی و حزب کمونیست شوروی و همینطور متدهای برخورد آنان نسبت به مخالفین فکری و شیوه پیشبرد تشکیلات و رابطه مرکزیت با اعضاء ، متأسفانه تشابهات زیادی با همان سیستم فکری دارد که امروز از سوی حاکمیتهای توتالیتری همچون رژیم جمهوری اسلامی پیشبرده میشود. ؛

وظیفه‌ی نویسنده این نیست که پاسخ‌ها را ارائه دهد. وظیفه‌ی او حتی وعظ و تعلیم هم نیست. درست برعکس، یک نویسنده باید دانش‌آموز مدرسه‌ی زندگی باشد؛ آن هم نه بهترین دانش‌آموز زیرا ما هرگز از این مدرسه فارغ‌التحصیل‌‌‌ نمی‌شویم و پیوسته به طرح ساده‌‌‌‌ترین و اساسی‌‌‌‌ترین و مشکل‌‌‌‌ترین پرسش‌‌ها ادامه می‌دهیم و در نهایت پرسش‌‌های خود را در مقابل خوانندگان می‌گذاریم.؛

به گفته هایدگرآزاردهنده ترین امر در دوران  تفکر انگیز کنونی آن است که “ما هنوز فکر نمی کنیم”.  از نظر هایدگر فکر کردن پرسش کردن است.  فکر کردن یعنی خود و دنیا را به صورت سوال مطرح کنیم. به کلام دیگر فکر کردن به وسیله کسی که پرسش می کند، نمود می یابد. این نه تنها شامل قبول آزادی از سوی ماست، بلکه لازمۀ فرمان نابرداری نیز می باشد. به این ترتیب جاذبۀ اندیشه همان جاذبۀ آزادی است. از زمان سقراط تا کنون سنت روشنفکر اجتماعی آن بوده که حامی و محاقظ آزادی های مدنی باشد.؛

زندگی مردم آق‌قلا و گمیشان به حالت عادی برنگشته و به قول اهالی آنجا ضربه سیل تا چند سال بر گرده آنها خواهد ماند؛ زمین‌ها به همین زودی آماده برای کشت‌های بعدی نیستند، مردم در معرض ابتلا به بیماری‌های عفونی و انتقال بیماری از لاشه‌های حیوانات به افراد هستند و خیلی‌ها بیکار شدند. زنی اهل آق‌قلا می‌گفت، ما هیچی از دولت نمی‌خواهیم، همان‌طور که تا امروز در محرومیت و فقر توانستیم زنده بمانیم، زندگی می‌کنیم، فقط می‌خواهیم این آب برود. ...؛

کشوری قدرت دارد که بتواند دستور کار محیط بیرونی و اگر توانست جهانی را تنظیم کند؛ امری که امروز چین حداقل در امور تجاری، تولیدی، فن‌آوری، مالی، و سرمایه‌گذاری می‌تواند انجام دهد و روسیه از چنین توانی محروم است.؛

در پایان باید بگویم که حرف من این نیست که نویسندگان دارای دستگاه عصبی معمولی هیچ‌وقت نباید در داستان‌هایشان شخصیت‌های دارای اوتیسم خلق کنند (زیرا این موضوع به نامرئی شدن گسترده‌تری از آن‌چه امروز با آن مواجه‌ایم منجر می‌شود). من می‌گویم که زمان آن فرا رسیده است که این شخصیت‌ها واقعیت‌هایی را که بر اساس تحقیقاتِ دقیق و تماس با افراد اوتیستیکِ واقعی آشکار شده است، انعکاس دهند.؛