جنبش انقلابی مردم و روحانیون اهل سنت کورد، بلوچ ، تورکمن

 با آغاز جنبش مردمی زن، زندگی، آزادی روحانیون اهل سنت کرد، بلوچ  و تورکمن واکنش های متفاوتی نشان دادند. در اینجا نگاهی به این واکنش ها می کنیم. گروهی از روحانیون کرد از آغاز جنبش، همراهی وهم گامی خود را با جنبش زن، زندگی، آزادی اعلام کردند. آن ها با انتشار یک بیانیه ویدئویی ضمن هشدار به حکومت نسبت به اعدام معترضان و این که چنین اقداماتی باعث افزایش خشم ملت انقلابی خواهد شد. چند خواسته را به صراحت مطرح کردند:

ـ آزادی بدون قید و شرط همه دستگیر شدگان معترض+

ـ برگزاری یک همه ‌پرسی زیر نظر سازمان‌های بین‌المللی در ایران

ـ محاکمه و مجازات تمام کسانی شده‌اند که در کشتن و زخمی کردن مردم معترض نقش داشتند.

مواضع و عملکردهای این طیف از روحانیون کرد گواه بارزی برهمراهی آنان با مردم خویش و سر فرود نیاوردن در مقابل رژیم اخوندی شیعی است .

استان سیستان و بلوچستان یکی از محروم ترین استان های کشورمحسوب میشود. شاخص بیکاری، معضلات اجتماعی و  مشکلات اقلیمی در سطح بالایی قراردارد. حکومت ولائی نگاهی امنیتی توأم با بی اعتمادی به شهروندان این دیار دارد از این رو منصوبین و مقامات دولتی، دست نشانده های رژیم هستند. هر گونه حرکات اعتراضی مردم این دیار  به بهانه موهوم تجزیه طلبی سرکوب می شود و مسئولین امنیتی که در تجاوز و اذیت و آزار مردم بلوچ فعال اند در مصونیت قانونی قرار دارند.

در چنین بستری جنبش “زن ، زندگی، ازادی” ققنوس روشنایی را در این سر زمین استبداد زده به پرواز دراورد  و مردم بلوچ اگاهانه با این ندای ازادیپخش همراه شدند و گروه کثیری از روحانیت بلوچ  نیزبه درجات مختلف  با این حرکت همدلی کرده و از رژیم اخوندی فاصله کرفته و به چماق حکومتی تبدیل نشدند.

مولوی عبدالحمید در روز نهم دی ماه ۱۴۰۱ در نماز جمعه با شفافیت تمام اعلام کرد که “ما مخالف سرسخت تجزیه هستیم. بلوچ، کرد، عرب، فارس، ترک، تورکمن، لر و گیلکی و همه قومیت‌ها مخالف تجزیه‌اند.” در ادامه او سخنانی با محور ازادی خواهی و حقوق ملیت ها ابراز کرد: “ایرانی‌ها ‌مسلمان و غیرمسلمان، باید حقوق انسان و انسانیت را رعایت کنیم. یهودی، نصرانی، بهائی و دیگران همه در این کشور حق و حقوق انسانی و شهروندی دارند و قانون، ملیت هیچ فردی را سلب نکرده است؛ حتی اگر خدا را قبول نداشته باشد”.

وی در ادامه  با تاکید به حقون زن و عدالت سخنانی بیان کرد که از اگاه بودن او از رنج مردم بلوچ حکایت میکنند: “قرآن حقوق زنان را با مردان برابر قرار داده اما وقتی حقوق او را گرفتیم، فقیرش کردیم،‌ حرمتش را گرفتیم، عکس‌العمل شدید زنان را هم دیدیم. وقتی جیب و شکم کسی خالی است و با زور بخواهید چیزی را به او تحمیل کنید، عکس‌العمل او هم شدید می‌شود.”

امروز اکثریت روحانیون بلوچ در شهرهای مختلف با مولوی عبدالحمید امام جمعه زاهدان  همراهی میکنند و مولوی عبدالحمید چون ماه تابان بر جنبش زن، زندگی، ازادی می تابد و به ندای حق طلبانه مردم بلوچ تبدیل شده است وفریاد عدالت و ازادی خواهی او هر روز زساتر میشود.

روحانیون شناخته شده اهل سنت تورکمن صحرا تا به امروز واکنشی در حمایت از جنبش آزادی خواهی مردم  به پا خاسته در برابر ظلم و ستم، تبعیض قومی و مذهبی به رژیم اخوندی از خود نشان نداده اند. البته شایان ذکر است که در منطقه تورکمن صحرا رژیم توانست در طول حیات خویش با ترفندهای گوناگون عده ای از روحانیون تورکمن را با زر و زور و با وعده و وعید توانسته است انها را به صدای خود تبدیل کند. اکثریت این روحانیون حکومتی پست و مقام هایی چون امام جمعه  و یا مشاورت نهادهای دولتی را دارند و سیاست های رژیم ولایی را پیش می برند.

 اگر نگاه گذرا به موضع گیری های امامان جمعه اهل سنت استان گلستان نشان می دهد که آن ها صف خود را در کنار حکومت سرکوب گر شیعی انتخاب کرده اند.به عنوان نمونه به موضع “عبدالباسط نوری‌زاد”، امام‌جمعه اهل سنت گنبدکاووس اشاره کرد که گفت: “دولت و نظام حاکم، نظامی اسلامی ا‌ست و شریعت در آن حاکم است. ما در این سرزمین در امنیت و آسایش زندگی می‌کنیم و باید قدر این امنیت را بدانیم.”یا عبدالجبار میرابی، امام‌جمعه اهل سنت قره‌تپه بندرتورکمن، در خطبه‌ هفته‌های گذشته در خصوص قیام مردمی اخیر گفت:‌ ” آشوبگران باعث تعرض به جان و مال مردم شدند و خسارت زیادی به بیت‌المال وارد کردند، باید با برهم‌ زنندگان نظم و امنیت برخورد شود.” او در ادامه اضافه کرد :‌‌” دلیل اغتشاش و آشوب در کشور به بهانه حمایت از یک زن، توطئه‌ای است که از سمت دشمنان ایجاد شده. حجاب یک حکم الهی و به همه مسلمانان واجب است و همه باید نسبت به این فریضه دینی احترام بگذاریم و آن را رعایت کنیم”. و یا نگاهی به گفتار عبدالرزاق رهبر امام جمعه شهرستان اق قلا ” بنده در مسیر علاقه مندی به نظام و قائد بزرگوار مقام معظم رهبری همیشه ایستاده‌ام.”

نگارنده این سطور علاقمند است بداند که  نگاه جامعه روحانیت و امام جمعه های حکومتی اهل سنت در تورکمن صحرا به جنبش عدالت طلبانه مردم چگونه است؟

 ایا انان امکان هیچ گونه اظهار نظری به نفع مردم خویش ندارند؟ ایاهیچ گونه امکان امتناع از بلندگوشدن برای رژیم فراهم نیست؟ آنها چقدر نگران از دست دادن زر و زیور دنیوی خویش هستند؟ ایا هم صدا شدن با ظالمان مغایر با باورهای دینی آن ها نیست؟

چرا روحانیون شناخته شده  اهل سنت تورکمن صحرا نمی توانند با مولوی عبدالحمید و یا ماموستاهای کرد همراه شوند؟ ایا مرام و مسلک و اعتقاد دینی روحانیون کرد با آن ها متفاوت است؟ ایا مواضع  مولوی عبدالحمید و ماموستاهای کرد را مخالف مواضع دینی خویش می دانند؟

اگر امروز روحانیون تورکمن صحرا گوشه چشمی  به مواضع روحانیون اهل سنت کرد و بلوچ بکنند به اسانی میتوانند خط انحرافی خویش را اصلاح کنند و براحتی میتوانند قطب نمای خویش را از گرکان (نورمفیدی :نماینده رهبردر استان گلستان) به سیستان و بلوچستان و کردستان تغییر و تنظیم کنند و هم چون انان همرا مردم رنجدیده خویش شوند.

روحانیون شناخته شده تورکمن صحرا !  سعی نکنید در جهت خلاف جریان اب شنا کنید که کاری بس بیهوده است که خیلی ها در طول تاریخ این مسیر پر سنگلاخ را رفتند ولی بی بهره و شرمگین برگشتند. امروز ندای وجدانی حکم می کنند که صدا ی ظلم و ستم رژیم استبداد اخوندی نباشید و از سرکوب معترضان توسط حکومت اخوندی دفاع نکنید که فردا در برابر تاریخ نمی توان پاسخی وجدان پسند پیدا کرد.

ماتی وکیلی 

۲۰۲۳/۰۱/۰۲