این جنبش را سر ایستادن نیست!

می گویند خشونت نه نشان اقتدار، بلکه نشان از ترس دارد. اقتدار از منطق و عقل بر میخیزد. با گذشت بیش از سه ماه از خیزش انقلابی زن، زندگی، آزادی آقای خامنه ای همچنان بر سیاست مشت آهنین اصرار دارد و می پندارد که اقتدار دارد. شکنجه ها و تجاوزات در زندان‌ها خارج از شئونات انسانی است آنهم از جانب کسانی که خود را نمایندگان خدا می دانند و به نام اسلام شنیع ترین رفتارها را با زنان ‌ جوانان دارند.علیرغم اعدام ها و کشتارها، اعتراضات وارد چهارمین ماه شده است. هر روز عمق بحران‌های سیاسی و اجتماعی بیشتر می‌شود. رژیم اسلامی ‌ ولی فقیه هم در عرصه ملی و هم در عرصه بین المللی مشروعیت و اعتبار خود را از دست داده و هر روز بیشتر منزوی می گردد.

جنبش انقلابی با افت و خیز ادامه خواهد داشت و هیچکس براستی نمیتواند روند تحولات آتی را پیش بینی کند. اما روشن است که این جنبش را سر ایستادن نیست. مبارزه زنان و جوانان برای بدست آوردن هویت انسانی خود است، هویتی که در عصر کنونی زیست بدون آن حکم‌ عدم حیات را دارد. این مبارزه ای برای حیات است.حکومت اسلامی برخلاف موازین جهانی، در این جهان بهم پیوسته، میخواهد جوانان و زنان را با احکام هزار سال پیش در تاریکخانه ها به اسارت ببندد.

حکومت اسلامی چندی پیش جهت انحراف افکار عمومی ، با سرکوب خشن و کشتارها در بلوچستان و کردستان، ترفند تجزیه طلبی و سوریه ای شدن ایران را علم کرد. اما با هوشیاری فعالین سیاسی و اجتماعی این توطئه ناکام ماند. گرچه هر منطقه ای ویژگی های خاص خود را دارد، ولی شعار زن، زندگی، آزادی مسیر اصلی مبارزات آنان را نشان دارد.

در تورکمن‌صحرا نیز علیرغم بسیاری دستگیری ها ، شکنجه های فعالین مدنی ترکمن و آزار و اذیت آنها ، اعتراضات به اشکال گوناگون ادامه دارد. تورکمن صحرا حال و هوای غمگینی دارد. در زیر پوست منطقه تکاپویی جریان دارد که از جایی سرباز خواهد زد. همه در انتظار تحولات گسترده و عمیقی هستند. فعلا بدلایل متفاوتی، که بایستی جداگانه به آن ‌پرداخت، اعتراضات گسترده ای همچون کردستان و یا بلوچستان وجود ندارد. اما اعتراضات مدنی همانند برخی نوشته های فعالین مدنی در گروه های مجازی یا شعار نویسی و برخی فعالیت های فرهنگی اعتراضی را می‌توان مشاهده کرد.

آتیلا عمادی
۱ دی ۱۴۰۱