پایگاه خبری اولکامیز – ابراهیم حسن بیگی، نویسنده: عطا اباد روستایی است کوچک و ترکمن نشین در استان گلستان که به قطب مبل ایران معروف است. باورش کمی سخت است، که یک روستای کوچک، بتواند تبدیل به بازار بزرگ مبل ایران شود. اما این اتفاق افتاده. درست بعد از آن که در دهه هفتاد چند جوان بیکار ترکمن، در جستجوی کار، به تهران می روند و در کارگاه های مبل سازی مشغول به کار می شوند. آنها چند سال بعد به روستایشان بر می گردند و با تاسیس کارگاه های میل سازی، عطا اباد را تبدیل به پایتخت مبل ایران می کنند.
عطا آبادی که به تنهایی مشکل اشتغال جوانان بیکار منطقه ترکمن صحرا را حل، و حتی صدها جوان افغانی و سیستانی جویای کار را سر و سامان می دهند.
جوانان بیکار دهه هفتاد حالا کارآفرینان بزرگ استان شده اند. مبل هایشان به سراسر کشور و حتی به خارج از کشور صادر می شود.
این مردم زحمت کش و کار افرین، تصمیم می گیرند در روز ۸ خرداد، جشنی بزرگ و مردمی را به شکرانه این موفقیت و نیز دویست و نودمین سالگرد مختومقلی فراغی شاعر بزرگ ایرانی و ترکمن، برگزار کنند. کل هزینه های جشن را خودشان تقبل می کنند. و لابدجلسات سخت هماهنگی با مدیران اقتصادی و سیاسی و امنیتی برای گرفتن مجوز به پایان می رسد و در عصر ۸ خرداد، با حضور تخمینی بیش از ۴ هزار نفر ترکمن از سراسر صحرا که در عطا اباد جمع شده اند، مراسم آغاز می شود.
قرار است هنرمندان ترکمن ، ساعاتی از زندگی مردم سخت کوش عطا آبادی را شاد کنند. پهلوان حالمرداف از خوانندگان بنام ترکمنستان هم مهمان ویژه مراسم است.
به قصد شرکت در این مراسم به عطا اباد می روم. در بدو ورود به محوطه برگزاری مراسم، که زمین وسیعی است، حضور پر رنگ نیروهای انتظامی نظرم را جلب می کند. البته تامین امنیت این مراسم کاملا مردمی، توسط نیروی انتظامی کار پسندیده ای است. اما این تعداد نیروی نظامی، و چشمگیر، در یک مراسم فرهنگی، کمی کج سلیقه ای به نظر می رسید.
به هر حال، مراسم با پایان مسابقات چهار جانبه والیبال، آغاز شد. استیجی برزگ با امکانات پیشرفته نور و صدا، نشان از برنامه ریزی خوب و پر هزینه ای داشت.
ابتدا دو سه نفر از مقامات استانی سخنرانی کردند. سپس، توسط نماینده کار آفرینان، بیش از ده نفر از مقامات استانی از بخشدار گرفته تا فرماندار و مدیر عامل فلان بانک استان، با دریافت تندیس، مورد تقدیر قرار گرفتند. و ای کاش به جای تقدیر از مدیران استانی که کاری جز وظایف قانونی شان را انجام نداده اند، توسط همین مسئولان، و استانداری که نبود و نمی دانم چرا در چنین مراسم پر شکوهی نبود، از کار آفرینان و بانیان اشتغال زایی در استان، تقدیر و تشکر می شد که نشد.
تا اینجا که نیمی از وقت مراسم گرفته شده، ربطی به جشن عطا آبادی ها نداشت و برنامه ای کاملا دولتی به نظر می رسید.
حضور خواننده ترکمنستانی، پهلوان حالمرادف در روی استیج، شور و حال زیادی در چند هزار مردم مشتاق، که نیمی از آنها ایستاده مراسم را می دیدند، ایجاد کرد. آقای پهلوان آهنگی مذهبی با مضمون یا حبیب الله یا شفیع الله…و سپس آهنگی باز هم با تمی مذهبی با شعری از مختومقلی فراغی را اجرا کرد تا رسید به آهنگ مشهور و شادی که موجب تشویق مردم قرار گرفت و یکی از اعضای گروه موسیقی که روی سن بود، دست هایش را به دو طرف تکان داد و ظاهرا حرکتی موزون، البته بی شباهت به رقص، انجام داد که بلافاصله عده ای روی سن رفته و او را آرام کردند.
پس از اتمام آهنگ هم، مجری برنامه به مردم تذکر داد که حرکات موزون انجام ندهند و همکاری کنند که برنامه ادامه یابد. احتمالا او هم می دانست که با ادامه این حرکات نه چندان موزون، ممکن است برنامه تعطیل شده و سایر خوانندگان جشن هم از خواندن محروم شوند. البته من حرکات موزونی از مردم ندیدم. حتی حرکاتی که در همه کنسرت های موسیقی کشور صورت می گیرد و قبحی و ممنوعیتی بر آن وارد نیست.
آهنگ بعدی خواننده بزرگ ترکمنستانی با سر و صداهایی از انتهای جمعیت همراه شد و حضور نیروهای نظامی در آنجا و کنجکاوی مردم که حالا همه پشت به استیچ داشتند و ناراحتی شدید خواننده مهمان را به همراه داشت.
بلافاصله بعد از اتمام اهنگ، مجری برنامه اعلام کرد که گفته اند مراسم به پایان رسیده است. و مردم متفرق شوند.
مجری، مقامات استانی و همه آن سه چهار هزار نفر می دانستند که جشن شان به پایان نرسیده، بلکه تازه شروع شده است و بلکه دستور رسیده است که مراسم را تمام کنند.
شاید اگر می شد چیزی را دید که نگرانی های امنیتی را به وجود آورده باشد، عمل زشت قطع برنامه های یک جشن مردمی را توجیه یا باور پذیر می کرد. هیچ حرکت ضد امنیتی را شاهد نبودیم. هیچ بلوا و آشوبی را ندیدیم. ( فیلم هایش موجود است)مردم نجیب و آرام ترکمن از راه های دور و نزدیک آمده بودند تا به یمن کار آفرینی جوانان خودشان، کمی شادی کنند.
آن هم در حد گوش دادن به موسیقی ترکمن و ایجاد یک شب شاد، و صد البته پر هزینه( شام دادن به چند هزار نفر و سایر هزینه های مراسم) که می توانست خستگی کارهای ماهانه و روزانه را از تن‌شان خارج کند.
به نظرم کج سلیقه گی بدی صورت گرفت. و شاید کاری غیر قانونی و ضد مردمی. کاری زشت که می شود مسببان ان را به محکمه و قاضی کشید و محاکمه کرد. نمی دانم در استان گلستان متخلفان این چنینی را که مانع ادامه جشنی کاملا قانونی و مردمی می شوند، محاکمه می کنند یا نه، اما ایجاد جوی بدبینی و نا امنی و تحقیر مردم، قطعا در یک نظام دینی و جمهوری اسلامی، نمی تواند بدون گوشزد و عذر خواهی و حتی محاکمه مسببان آن باشد.
نمی دانم مقصر، نیروهای امنیتی و انتظامی بودند یا مدیران سیاسی استان که اجازه ندادند مراسمی و جشنی چنین با شکوه، ادامه یابد.
دریغ از کمی سعه صدر و دریغ از کمی احترام به هزاران مهمان مراسم، و صد افسوس از کسانی که حتی نمی توانند جشن و شادی نجیب ترین مردم استان، یعنی ترکمن های سخت کوش و کار آفرین را تحمل کنند.